سومین مسئولیت انسانی و دینی ما(2)
پناهیان: چگونه سرباز بی‌جیره و مواجب ظالمان نشویم؟
اگر آدم در آخور فردیّت فرو رود و فوقش تنها نسبت به اطرافیانش وظائفش را انجام دهد، ولی در اندیشۀ مسائل کلان جامعه و معادلات قدرت نباشد، خود را بردۀ ابرقدرت‌ها و سلطه‌طلب‌ها قرار خواهد داد. آن‌وقت همین فردی که به قدرت کاری ندارد، ممکن است سرباز بی‌جیره و مواجب طواغیت قرار بگیرد و تمام هستی خود را در راه خدمت به ظالمان از دست بدهد.
اسلام می‌خواهد انسان به رشدی برسد که اولاً مسئولیت‌های سیاسی خود را بفهمد و مسائل کلان قدرت را درک کند و ثانیاً نسبت به مسائل کلان جامعه حساس باشد و اهل اقدام برای نجات جامعه‌اش باشد.
البته مسائل کلان قدرت برای بسیاری از افراد قابل درک نیست. سهل‌اندیشی و سطحی‌نگری، ساده‌انگاری و خوش‌بینی‌های افراطی در عرصۀ سیاسی، یا ناشی از «عدم درک معادلات کلان قدرت» است، یا ناشی از نهایت «خودپرستی و ضعف دیانت». امروز اگر آدم خودخواه و دین‌گریز نباشد، فرصت‌طلبی‌های دشمنان بشریت را به وضوح می‌بیند. عرصۀ سیاست مورد علاقۀ شدید قدرت طلب‌های فاسد است و به همین دلیل از هر ابزار پیچیده‌ای برای قدرت یافتن یا نفوذ در قدرت استفاده می‌کنند. در چنین وضعیتی نباید به همه چیز خوش‌بینانه نگاه کرد. این خوش بینی افراطی لااقل حماقت است و الا یک نوع بیماری روحی است.
خداوند قهار افرادی را که نسبت به مسائل کلان سیاسی جامعه خود بی‌تفاوتند در دنیا ذلیل و در آخرت عذاب خواهد کرد. هرچند ممکن است این آدم‌ها به‌ظاهر آدم‌های خوبی باشند، ولی چون بی‌تفاوتی آنها طبیعتاً موجب قدرت گرفتن اشخاص قدرت‌طلب و سلطه‌جو می‌شود، خدا آنها را در تمام ظلم‌های طواغیت شریک می‌داند.
