۹۶/۰۳/۱۱

راه‌های رسیدن به حال خوش معنوی و نشاط زندگی(2)

باید از تمام لحظات خالی از «نشاط و لذت» استغفار کنیم! / نشاط حقیقی، نشاطی است که به ما قدرت بدهد

شناسنامه:

• زمان: 96/03/07
• مکان: تهران، میدان فلسطین، مسجد امام صادق(ع)
• صوت: اینجا

نیاز ما به نشاط خیلی بیشتر از مقداری است که مردم معمولاً به آن قانعند

نیاز ما به نشاط و سرزندگی برای داشتن یک زندگی خوب، خیلی بیشتر از آن مقداری است که مردم معمولاً به آن قانعند. مردم فقط وقتی خیلی از نشاط فاصله می‌گیرند و افسرده می‌شوند، گله می‌کنند و دنبال نشاط می‌روند.

این «نشاط» است که خیلی از انگیزه‌ها و قدرت‌ها را برای انجام کارها، به آدم می‌دهد، نشاط است که حافظه و خلاقیت انسان را تقویت می‌کند و خستگی او را کاهش می‌دهد و می‌تواند رنج‌ها را برایش قابل تحمل کند. نشاط و شادی، در روح انسان گشایش و سعه ایجاد می‌کند و وقتی روح انسان گشاده شد، همۀ خوبی‌ها را خواهد داشت.

نشاط حقیقی، نشاطی است که به ما قدرت بدهد

ما دنبال لذت و نشاط سطحی و موقتی که با رقص و پایکوبی تأمین می‌شود و افسردگی به دنبالش می‌آید نیستیم، ما دنبال سرور و لذتی هستیم که به ما قدرت و نشاط دائم بدهد. نشاط و شادی واقعی، آن حالتِ روحی مثبتی است که به انسان انرژی و قدرت بدهد و انسان را به اوج تعادل برساند و قدرت انسان برای انجام کارهای سخت و دقیق را زیاد کند. نشاط و قدرت واقعی یعنی انسان بتواند برای انجام کارهایش، همۀ استعدادهایش را به‌کار بگیرد. دین می‌خواهد آدم را به جایی برساند که بتواند از ماست کره بگیرد، یعنی از ساده‌ترین رفتارهایش بالاترین نور و انرژی را کسب کند؛ حتی کار ساده‌ای مثل جارو کردن خانه. قناعت هم یعنی همین که بتوانی از هر چیزی و هر نعمتی-هرچند کم- بیشترین بهره را ببری و نیازت را برطرف کنی.

امیرالمؤمنین(ع) می‌فرماید: مؤمن دائماً نشاط دارد (الْمُؤْمِنُ...دَائِماً نَشَاطُهُ؛ کافی/ ج2/ص230) متأسفانه ما خیلی از لحظات زندگی‌مان را با انگیزۀ پایین و بدون لذت و نشاط سپری می‌کنیم! یکی از گناهانی که باید خیلی به‌خاطرش استغفار کنیم، همین لحظات است! بگو: «خدایا! استغفار می‌کنم از همۀ لحظاتی که ناشاد و بی‌نشاط و دَمغ بودم، از همۀ لحظه‌هایی که از حضور تو بهره نبردم و به شعف نیامدم...» نگویید اینها که گناه نیست! اینها گناهان روحی است که باعث خیلی از گناهان عملی ما می‌شود!

هر کسی در این دنیا از لذایذ حقیقی عالم، بیشتر لذت ببرد، آن دنیا هم بهرۀ بیشتری از لذایذ به او می‌دهند؛ این اخلاق کریم است که هرچه از سفره‌اش بیشتر لذت ببری، خوشحال‌تر می‌شود و بیشتر می‌دهد. باید انتظارمان را از لذت و نشاط در زندگی بالا ببریم و به کم قانع نشویم.