۹۷/۰۳/۰۷

کلیپ تصویری | وقتی همه با تو بد می‌شوند!

• تولید: بیان معنوی
• مدت زمان: 04:37 دقیقه​
• منبع: چگونه مهربانی خدا را باور کنیم؟ / ج2

• 04:36 دقیقه | کیفیت (پایین(8 مگابایت) | متوسط(19 مگابایت) | بالا(121 مگابایت))
• آپارات: (ببینید)

متن:

  این عالم زنده است. ما توی این عالم زنده، ما توی این عالم پر از قوانین محکم داریم زندگی می‌کنیم. بد می‌شویم همه با ما بد می‌شوند!

  وقتی ما به سمت خدا نمی‌رویم، به سمت خدا در تکاپو نیستیم، عاشقانه به سمت خدا حرکت نمی‌کنیم، همه با ما دشمن می‌شوند. همه با ما بد می‌شوند. وقتی ما قرآن نمی‌خوانیم سیاه می‌شویم. چون همه دارند می‌خوانند. «یُسَبِّحُ لَهُ ما فِی السَّماواتِ وَ ما فِی الْأَرْضِ»؛ همه دارند تسبیح می‌گویند، همه عاشقش هستند، همه به سمتش دارند حرکت می‌کنند. بعد تو بی‌اعتنا هستی بر می‌گردند به تو نگاه می‌کنند. آنها همه زنده هستند.

  پیراهنت باهات بد می‌شود، بدنت باهات بد می‌شود، دیوار خانه‌ات باهات بد می‌شود، سقف خانه‌ات باهات بد می‌شود، غذایی که می‌خوری باهات بد می‌شود. وقتی خوب می‌شوی می‌بینی همۀ این ذرّات باهات خوب می‌شوند. به ذکر خدا می‌پردازی، تلاش می‌کنی برای رفتن به سمت خدا می‌بینی اینها همه باهات خوب می‌شوند. لباست باهات خوب می‌شود، آبی که می‌خوری باهات خوب می‌شود. می‌بینی مهربانی عالم را با خودت! خانه‌ای که تویش زندگی می‌کنی در و دیوار باهات خوب می‌شوند. احساس تنهایی و وحشت در تو از بین می‌برود. غم و غربت نمی‌گیردت. این عالم زنده است! بارها خدا از زنده بودن این عالم حرف زده. آخر خدا که نعوذبالله الکی حرف نمی‌زند که، این سنگ‌ها دارند تسبیح می‌گویند. خدایا یک چیزی هم داری می‌گویی ها! چی‌کار می‌کنند اینها؟ کوش‌اند؟ چه‌جوری تسبیح می‌گویند؟ نه واقعاً دارند می‌گویند.

  ما توی این عالم زنده، ما توی این عالم پر از قوانین محکم داریم زندگی می‌کنیم. بد می‌شویم همه با ما بد می‌شوند! بعد خداوند متعال می‌دانید که در قرآن کریم می‌فرماید: «نُمْلِی لَهُمْ»؛ اگر یک کسی بد شد که دنیا می‌خواهد نابودش کند. من، من اجازه نمی‌دهم، می‌گویم بابا بگذار این ده سال دیگر زندگی کند. به تعبیر من بچه‌ها کاریش نداشته باشید. سرطان، مرطان فعلاً نرو سراغش. بابا این بد شده می‌خواهیم بزنیم متلاشی‌اش کنیم! با همان لقمۀ اول غذا نابودش می‌کنیم. خود غذا می‌گوید، خود آب می‌گوید. خدا می‌فرماید نه صبر کن، چه خبر است شلوغ می‌کنید؟ اینجوری باشد که الکی همین‌جوری همه می‌آیند درِ خانۀ من. خدا کش می‌دهد موقعیت‌اش ‌را، بگذار بگذار، بگذار، نگه می‌دارد.

  این خلقت شما هم خیلی عجیب بوده در بین کائنات. یک موجودی ساخته این را بگذارم حالا اگر خواست تسبیح بگوید. مگر می‌شود؟! ملائکه صدایشان درآمده بود. مگر می‌شود؟! خب اگر نشد چی؟ می‌زند خودش را نابود می‌کند، می‌زند بقیه را نابود می‌کند. عوضش اگر گفت چه گفته است! چقدر زیبا می‌شود. بگذار، بگذار یک نفر با ارادۀ خودش به سمت من بیاید. «یُسَبِّحُ لَهُ ما فِی السَّماواتِ وَ ما فِی الْأَرْضِ»؛ همه دارند تسبیح می‌گویند، همه عاشقش هستند، همه به سمتش دارند حرکت می‌کنند. آنها همه زنده هستند. وقتی خوب می‌شوی می‌بینی همۀ این ذرّات باهات خوب می‌شوند. به ذکر خدا می‌پردازی، تلاش می‌کنی برای رفتن به سمت خدا می‌بینی اینها همه باهات خوب می‌شوند. می‌بینی مهربانی عالم را با خودت! این عالم زنده است!