کلیپ تصویری | چیکار کنم گناه نکنم؟
- تولید: بیان معنوی
- مدت زمان: 05:43 دقیقه
- منبع: گناه چیست؟ توبه چگونه است؟/ج6
- دریافت با کیفیت (پایین(12 مگابایت) | متوسط( 24مگابایت) | بالا (69 مگابایت) | صوت )
- آپارات
متن:
من چیکار کنم گناه نکنم؟ چیکار کنم از خدا حساب ببرم؟ برای دینداری قدم اول این است که افراد را اهل برنامه‌ریزی بار بیاوری، اهل تدبیر بار بیاوری. اول یک چیزی برایش جا بیاندازی، ما باید منظم باشیم، نه تنها منظم باشیم بلکه باید برنامه‌ریزی بکنیم؛ برای اینکه بتوانیم زندگی خودمان را اداره کنیم. مکرّر گفتند روایات در این باب به ما توصیه کردند اول ادب.
اینکه صد بار خدا را برایم اثبات می‌کنی باز هم حرفش را گوش نمی‌کنم، معاد هم اثبات می‌کنی چیزهای دیگر هم اثبات می‌کنی، باز هم اطاعت نمی‌کنم، چون من نفسم چموش شده! من نمی‌توانم حرف گوش کنم! من با ادب بار نیامدم! ما برای اینکه کسی را متقاعد کنیم به گناه نکردن، قدم اول باید متقاعدش بکنیم به اینکه بدون برنامه نمی‌شود زندگی کرد. بی‌برنامه یعنی منفعل. منفعل تا لگد بهش نزنی بلند نمی‌شود. خدا هم که جهنم را نیاورده الآن لگد بزند که! گذاشته عقب. خب این نمی‌شود! این کار را نمی‌کند! چون این فقط با لگد بلند میشود!
بابا! این اصلاً شاکلۀ روحی‌اش یک زندگی بی‌برنامه دارد. هر موقع مجبور بشود، هر موقع تهدید بشود، هر موقع تشویق بشود، هر موقع آقا بالا سر داشته باشد. اصلاً بلد نیست با برنامه زندگی کند! هی جهنم را می‌کنی توی چشم این، فایده ندارد! این جهنم الآن که نیستش که بعداً است. بعد آدم بی‌ادب، آدم بی‌برنامه، برای جهنم آینده تکان نمی‌خورد! این با لگد تکان می‌خورد.
بچه‌ام نماز نمی‌خواند چیکار کنم نماز بخواند؟ من اصلاً گیج می‌شوم نمی‌دانم باید چه‌کار کنم الآن، از کجا شروع کنم آخر؟ شما عنصر کلیدی حیاتی زندگی بچه‌ات که ادب هست بهش یاد دادی؟ بی‌ادب غذا می‌خوریم، بی‌ادب سلام علیک میکنیم، بی‌ادب می‌خوابیم، بی‌ادب پا می‌شویم، بی‌ادب راه می‌رویم، بی‌ادب لباس می‌پوشیم، بی‌ادب بی‌ادب بی‌ادب. خب اگر نه با ادب است، بچه‌ات را توانستی با ادب بار بیاوری، آدم با ادب اضافه کردن یکی دو تا ادب در بین آداب برایش کاری ندارد. این نسبت به همسایه این آداب را رعایت میکند، نسبت به خواب و بیداری، نسبت به اتاق خودش، نسبت به نمی‌دانم همه چی دارد این آداب را رعایت میکند. دو تا ادب هم اضافه کن، او برایش سخت نیست. او می‌گوید چیکار کنم؟
ادب نسبت به پروردگار را رعایت بکن. می‌گوید چیست؟ می‌گوید این‌جوری وایستا بگو الله اکبر، پنج دقیقه تکان نخور، سجده، رکوع، بلند شو. این ادبش است. می‌فهمد خب اجرا میکند؛ کاری برایش ندارد. آنی که برایش سخت است ادب توی آن خانه انگار نیست. مهربانی هست، ادب نیست. اعتقاد به خدا هست، ادب نیست. معنویت هست، ادب نیست. با اینها کار راه نمی‌افتد! من اصلاً کاری به این ندارم رقص حرام است یا نه، ترانه‌های مبتذل، مبتذل هستند یا نه، مسائل جنسی را از چه سالی باید به خورد بچه‌ها داد، به حجاب و به خیلی از این مقوله‌ها کاری ندارم، آدم‌هایی که ادب را توی دبستان نمی‌برند جنایتکار هستند. دعوا سر دین نیست! هر کسی برای زندگی کردن نیاز به تدبیر دارد و تدبیر برنامه‌ریزی باید توی خون آدم باشد و بخواهد این برنامه‌ریزی توی خون آدم برود، باید از کودکی او را مؤدب بار بیاورند. آقا به هر ادبی، به ادب کمونیستی، به ادب نمی‌دانم شرقی، به ادب غربی، ولی به ادب!
سیاسیونی که از بی‌ادبی در محیط آموزش و پرورش دفاع میکنند، اینها جنایتکار هستند. ما برای اینکه کسی را متقاعد کنیم به گناه نکردن، قدم اول باید متقاعدش بکنیم به اینکه بدون برنامه نمی‌شود زندگی کرد. آدمی که هنوز عادت نکرده با برنامه زندگی کند، چرا داری از دین باهاش حرف می‌زنی؟ آدم با ادب اضافه کردن یکی دو تا ادب در بین آداب برایش کاری ندارد. او می‌گوید چیکار کنم؟ ادب نسبت به پروردگار را رعایت بکن. می‌گوید چیست؟ می‌گوید این‌جوری وایستا بگو «الله اکبر»، پنج دقیقه تکان نخور، سجده، رکوع، بلند شو. این ادبش است. امام صادق می‌فرماید برنامه‌ریزی کردن جزء دین است. «و مِنَ الدّین التَّدبیر».
