۹۸/۰۳/۲۸

کلیپ تصویری | وقتی به خدا شک می‌کنیم ...

• تولید: بیان معنوی
• مدت زمان: 04:02 دقیقه​​
• منبع: حالات انسان در قرآن/ج2

• دریافت با کیفیت (پایین(9 مگابایت) | متوسط( 23مگابایت) | بالا (66 مگابایت) | صوت )
• آپارات

متن:

  ما نسبت به گذشته وقتی حالمان بد باشد یعنی ناسپاسی داریم. نسبت به آینده وقتی حالمان بد باشد، یَئوس می‌شویم. انسان موجودی است که زود مأیوس می‌شود. روانشناسی انسان در قرآن این را دارد نشان می‌دهد و مکرّر هم خداوند متعال این را دربارۀ انسان بیان کرده. هم نشان می‌دهد که خدا دوست ندارد ما مأیوس بشویم، هم نشان می‌دهد مأیوس شدن یک حالت روانی بدی است که ما معمولاً دچارش می‌شویم. «وَلَئِنْ أَذَقْنَا الْإِنْسَانَ مِنَّا رَحْمَةً ثُمَّ نَزَعْنَاهَا مِنْهُ إِنَّهُ لَیَئُوسٌ کَفُورٌ»؛ می‌فرماید اگر به انسان یک رحمتی از جانب خودمان بچشانیم، سپس این رحمت را ازش بگیریم، به شدّت مأیوس می‌شود.

  من بارها شده پیش آمده جلساتی بوده دربارۀ دعای کمیل، یا خودمان با رفقا دعای کمیل خواندیم، همان اول دعای کمیل «اَللَّهُمَّ اغْفِرْ لِی کُلَّ ذَنْبٍ أَذْنَبْتُهُ، وَ کُلَّ خَطِیئَةٍ أَخْطَأْتُهَا»؛ بعد از اینکه چند جور استغفار می‌شود، در یک جمع‌بندی صفحۀ دوم دعا، صفحۀ دوم بر اساس مفاتیح‌های کوچک دارم عرض می‌کنم. خب خدایا همۀ گناهان ما را ببخش. من به رفقا می‌گویم که رفقا هر کی می‌خواست خدا گناهش را ببخشد بخشید، بلند شود برود. بقیۀ دعا مال این نیست که اصرار کنی خدایا ببخش. بخشیدی یا نه؟ بگذار یک‌‌بار دیگر بگویم. شاید نبخشیده باشی. من از کجا بدانم تو بخشیدی؟ آخر ساده نیست که تو من را ببخشی! بقیۀ دعا مال این نیست که تو سوءظن داری به پروردگار.

  تلقّی این است در دعا که خدایا حالا که من را بخشیدی، «أتَقَرَّبُ إلَیکَ بذِکرِک»؛ می‌خواهم به تو نزدیک بشوم بیشتر با تو حرف بزنم. اجازه می‌دهی؟ طرف افسرده و دل‌شکسته نشسته یک‌گوشه‌ای، نه شاکر است نسبت به گذشته، نه امیدوار است نسبت به آینده، گریه هم دارد می‌کند همه بهش می‌گویند التماس دعا. بابا به این نگویید التماس دعا! این اگر آدم بود الآن شاکر بود، الآن محزون نبود این‌جوری، چه حزنی است؟ هر دل شکسته‌ای که قشنگ نیست.

  یک دعایی در حرم اباعبدالله الحسین(ع) هست دعای جالبی است. که زائر صدا می‌زند خدایا! من اگر توی حرم امام حسین زیاد می‌مانم، مال این نیست که به تو سوءظن دارم می‌گویم یعنی آیا خدا بخشید یا نه، یک کمی دیگر بمانم اصرار کنم. و اگر می‌روم مال این نیست که از حرم خسته شدم؛ من دلم هنوز اینجاست. اگر می‌روم از سر تکلیف است، اگر ماندم هم از سر علاقه است.

  نکتۀ جالب‌اش این است که توی حرم امام حسین هم بخواهی بمانی از سر یأس بد است. فکر نکن حالا ده تای دیگر دعا و زیارت کردی خیلی کار خوبی کردی. برای چی این کار را داری می‌کنی؟ چرا ده مرتبۀ دیگر داری می‌گویی؟ می‌گوید آخر نمی‌دانم. مشکوک هستم، مأیوس هستم، نمی‌دانم که دعایم را جواب دادند یا نه. این حالت بدی است. آن‌وقت روز قیامت «یَوْمَ تُبْلَى السَّرَائِرُ» معلوم می‌شود که خدا به هر کی هر چی داده به اندازۀ امیدش به خدا داده، به اندازۀ حسن‌ظنّش به خدا داده.