۹۹/۰۶/۰۲

پیشنهاد ویژۀ عاشورایی

بیایید به‌سفارش امام‌باقر(ع) «عزاداری در صحرا» را احیا کنیم/ ثواب با عظمت عزاداری در صحرا برای کسانی که روز عاشورا نمی‌توانند کربلا بروند

شناسنامه

• زمان: 99/05/31
• موضوع: ظهور، نتیجه یک محرم خوب
• مکان: هیئت محبین حضرت زهرا(س)
• صوت: اینجا
• کلیپ تصویری: اینجا
• کلیپ صوتی: اینجا
• متن کامل حدیث: اینجا

اگر یک محرم خوب و کامل برگزار کنیم، نتیجۀ آن «ظهور» خواهد بود   

اگر ما بتوانیم یک محرمِ خوب را اقامه کنیم، چه آثار و نتایجی خواهد داشت؟ اگر یک محرم خوب و کامل برگزار کنیم و اگر مردم از اباعبدالله‌الحسین(ع) خوب قدردانی کنند، نتیجۀ آن، پدیدۀ باعظمت «ظهور» خواهد بود؛ هم به‌دلیل عظمت امام‌حسین(ع) و عظمت شهادت ایشان، هم به‌دلیل اینکه قدردانی و بزرگداشت امام‌حسین(ع) این‌قدر عظمت دارد که طبیعی است انسان انتظار داشته باشد در اثر این قدردانی از ولیّ خدا، ظهور رخ بدهد و عالم دگرگون بشود.

در روایاتی که در باب عزاداری و زیارت امام‌حسین(ع) وجود دارد، ثواب‌های فوق‌العاده باعظمتی ذکر شده است به‌حدی که تقریباً هیچ عملی نداریم که به اندازۀ عزاداری و زیارت امام‌حسین(ع) برایش ثواب ذکر شده باشد. خُب نتیجۀ این ثواب باعظمت چیست؟ مثلاً اگر یک جمع بزرگی برای اربعین امام‌حسین(ع) حرکت کنند و به سمت کربلا بروند، تصور کنید این چقدر پرثواب خواهد بود! طبیعتاً وقتی این نور در عالم تأمین بشود، وضع عالم را تغییر خواهد داد.
یکی از عواملی که موجب می‌شود در ظهور حضرت، تسریع بشود، همین اربعین باعظمت امام‌حسین(ع) است. همان‌طور که -به فرمودۀ امام(ره)- یکی از عوامل انقلاب اسلامی، همین عزاداری و روضه‌های امام‌حسین(ع) بوده است.

یک نمونه از آثار باعظمت عزاداری در روز عاشورا، در روایتی از امام باقر(ع)

عظمت آثار عزاداری برای امام‌حسین(ع) کم نیست. یک نمونه از این آثار باعظمت را که در روایات بیان شده، خدمت شما عرض می‌کنم:
امام محمد باقر(ع) می‌فرماید: «مَنْ زَارَ الْحُسَیْنَ ع یَوْمَ عَاشُورَاءَ مِنَ الْمُحَرَّمِ حَتَّى یَظَلَّ عِنْدَهُ بَاکِیاً لَقِیَ اللَّهَ تَعَالَى یَوْمَ الْقِیَامَةِ بِثَوَابِ أَلْفَیْ [أَلْفِ‏] أَلْفِ حِجَّةٍ وَ أَلْفَیْ [أَلْفِ‏] أَلْفِ عُمْرَة، وَ أَلْفَیْ أَلْفِ غَزْوَةٍ...» (کامل‌الزیارات/ ص174) کسی که امام‌حسین(ع) را در روز عاشورا زیارت کند و در آنجا گریان و نالان به عزاداری بپردازد، ثواب هزار هزار حج و عمره را دارد و ثواب کسی را دارد که هزار هزار غزوه در کنار رسول خدا(ص) و ائمۀ هدی(ع) انجام داده باشد.

شما تصور کنید یک عده‌ای (هزاران یا میلیون‌ها نفر) در روز عاشورا به عزاداری امام‌حسین(ع) بپردازند، و این نور جمع بشود، این نور چه اثری در عالم خواهد داشت؟ طبیعی است که ظهور یکی از نتایج آن باشد. و یکی از نتایج آن هم خودسازی تک‌تک این آدم‌ها و بهسازی وضع روحی و فردی آنهاست.
در ادامۀ روایت فوق آمده است: فردی که مخاطب کلام امام‌باقر(ع) بود، وقتی ثواب باعظمت زیارت امام‌حسین(ع) را در روز عاشورا می‌شنود، می‌پرسد: اگر کسی راهش دور بود و نتوانست در محرم و روز عاشورا به کربلا برود، چه‌کار کند؟ حضرت در پاسخ او، جزئیاتی را نقل می‌فرماید که خصوصاً در محرم امسال اگر این جزئیات، مورد توجه ما قرار بگیرد، خیلی عالی است. «قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاکَ فَمَا لِمَنْ کَانَ فِی بُعْدِ الْبِلَادِ وَ أَقَاصِیهَا وَ لَمْ یُمْکِنْهُ الْمَصِیرُ إِلَیْهِ فِی ذَلِکَ الْیَوْمِ قَالَ إِذَا کَانَ ذَلِکَ الْیَوْمُ بَرَزَ إِلَى الصَّحْرَاءِ أَوْ صَعِدَ سَطْحاً مُرْتَفِعاً فِی دَارِهِ...‏»

امام باقر(ع): کسی که نمی‌تواند روز عاشورا به کربلا برود، به «صحرا» برود و عزاداری کند

امام‌باقر(ع) می‌فرماید: اگر کسی نتوانست به کربلا برود، وقتی عاشورا رسید، به صحرا برود، یا اینکه به پشت‌بام خانه‌اش برود، و آنجا اشاره کند به امام‌حسین(ع) و شروع کند به سلام‌دادن به حضرت.
این وضعیتی که امسال در اثر کرونا پیش آمده، هرچند وضعیت مطلوبی نیست، ولی از الطاف خفیه است که عزاداری در محیط‌های دربسته یا مسقف را ممنوع یا محدود کرده‌اند و این اتفاقاً از یک جهاتی، خیلی هم خوب است!
یکی از اموری که قدیم‌ها مرسوم بوده و از قدیمی‌ها نقل شده، ولی الان متروک شده است و ما باید آن را احیا کنیم، همین عزاداری‌کردن در صحرا است. به محیط‌های باز برویم و عزاداری کنیم. اگر در یک محیط باز، مثلاً هزار نفر یا بیشتر -با رعایت فاصله- بنشینند و عزاداری کنند، آثار روحیِ عجیبی دارد و اثر معنوی فوق‌العاده خاصی دارد.

همین نمادهای عزا و پرچم‌های سیاه را در گوشه و کنار در صحرا بزنند. حتماً خرج سیاهی زدن در بیابان، خیلی کمتر از خرج سیاهی زدن در شهر خواهد بود.

امام باقر(ع) در ادامۀ روایت فوق می‌فرماید: روز عاشورا به صحرا بروید، به امام‌حسین(ع) سلام بدهید، قاتلین امام‌حسین(ع) را لعنت کنید، دو رکعت نماز بخوانید. این عبادت را قبل از اینکه ظهر بشود، انجام بدهید. سپس گریه کنید برای حسین(ع)... همچنین انسان در خانۀ خودش هم خانوادۀ خود را به گریه بر اباعبدالله(ع) امر کند و در خانه‌اش شروع کند به مصیبت خواندن برای امام‌حسین(ع) و اظهار مصیبت کند... در روز عاشورا همدیگر را با گریه ملاقات کنند و در خانه‌ها اقامۀ عزا کنند. هر کسی دیگری را دید، شروع کند به تعزیت و دادن و تسلیت گفتن.

عزاداری در صحرا، به یاد بچه‌های امام‌حسین(ع)...

در این موقعیتی که در اثر کرونا پدید آمده است و رسماً دارند می‌گویند «در محیط‌هایی که باز هستند و مسقف نیستند می‌توانید عزاداری کنید» خُب ما هم این سفارش امام‌باقر(ع) را اجرا کنیم و برویم در صحرا عزاداری کنیم.
یکی از دلایلی که بنده به این کار اصرار می‌کنم و می‌گویم «یک حال و هوای عجیبی دارد» این است که یک تجربیاتی از دوران دفاع مقدس و عزاداری در بیابان‌ها در ذهنم هست. از طرف دیگر، این صحنه، خیلی یادآور کربلاست؛ به این فکر کنید که بچه‌های اباعبدالله‌الحسین(ع) هم در کربلا، روی خاک می‌نشستند... شما هم با زن و بچه‌های خودتان به صحرا بروید و به یاد بچه‌های حسین(ع) روی خاک بنشینید. البته شما دو ساعت عزاداری می‌کنید و به خانه‌های خودتان برمی‌گردید، اما بچه‌های حسین(ع) را در بیابان‌ها مقیم کردند...

بیایید امسال، سنت عزاداری در صحرا را احیا کنیم

قرار گرفتنِ در وضعیتی شبیه وضعیت اهل‌بیت(ع) در صحرای کربلا، خیلی حال عجیبی ایجاد می‌کند، بیایید امسال، عزاداری در صحرا را احیا کنیم، این روشی است که امام‌باقر(ع) بیان فرمودند؛ به آن عمل کنید و ببینید چقدر در قلب انسان، اثرگذار خواهد بود.
حالا اگر کسی نتوانست به صحرا برود و به این مجالس عزاداری هم نتوانست برود، چه‌کار کند؟ امام باقر(ع) فرمودند: بروید پشت بام‌های خانه‌های خودتان را عزاخانه کنید، شاید این کار هم یادآور آن لحظه‌هایی باشد که زینب کبری(س) بالای تلّ زینبیه بود...

بیایید عزاداری در صحرا را جدی بگیریم و این سنت را احیا کنیم. کسانی که امسال بتوانند عزاداری در صحرا را به سفارش امام‌باقر(ع) تجربه کنند، از سال‌های بعد هم این سنت را رها نخواهند کرد. البته نمی‌گویم که مجالس پُرشور حسینی در شهرها تعطیل بشود، لااقل عصر عاشورا به صحرا برویم و بخشی از این سفارش امام‌باقر(ع) را اجرا کنیم. برویم در بیابان‌ها بنشینیم و برای امام‌حسین(ع) عزاداری کنیم. این‌طور نباشد که-طبق آنچه الان مرسوم شده- با اذان ظهر عاشورا، عزاداری را رها کنیم، درحالی‌که امام‌حسین(ع) عصر روز عاشورا به شهادت رسید و غروب عاشورا بود که به خیمه‌ها حمله کردند...
 (الف2/ن2)