آرامش به این نیست که گناهان گذشته را فراموش کنی و یا به مرگ و مجازات آینده فکر نکنی! غفلت از گذشته و آینده تنها یک آرامش سطحی و کاذب میآورد، آرامش عمیق و واقعی در این است که دربارۀ گذشته و آیندهات بارها با خدا حرف بزنی و مناجات کنی؛ آنگاه این خداست که به تو آرامش میدهد و تو را نوازش میکند.
آرامش پایۀ همۀ خوشیها و لذتهاست. اگر به خاطر یک لذت، آرامش خود را از دست بدهیم در واقع آن لذت را هم از دست دادهایم. هیچ خوشی و لذتی نباید آرامش ما را به هم بریزد. لذت گناه در ذات خود توأم با استرس و نگرانی است و موجب سلب آرامش است.
توضیح اینکه «سیاستمدارن» چگونه و با چه سخنان و تعابیری میتوانند کشور را بهسرعت یا بهتدریج به «آشوب» بکشانند و «آرامش» را از جامعه سلب نمایند؟ و یا بالعکس چگونه و با چه سخنانی میتوانند آرامشآفرین باشند؟
با کسی ازدواج کن که آرامش بهت بده!/ شاخصهای مهم و کلیدی برای انتخاب همسر
حیات یعنی رسیدن به همۀ دوستداشتنیها و بالاترین لذتها...