یکی از آفتهای مهم ما این است که دینداران در موقعیت خودشان درجا میزنند! مثلاً میگوید: «من که نمازم را میخوانم!» یا-اگر خانم باشد- میگوید: «من که حجابم را دارم!» یا میگوید: «من که گناه نمیکنم و به کسی ظلم نمیکنم!» فقط همین! مگر تو آفریده شده بودی برای اینکه تصادف نکنی؟!
دین فقط انسان را به علاقههایش نمیرساند، بلکه آتش علاقههای او را شعلهورتر هم میکند/ دین علاقۀ پدر و مادر به فرزند، علاقۀ همسر به همسر و علاقۀ انسان به زندگی را هم افزایش میدهد
اگر در تعریف دین بگوییم «دین پاسخ به نیاز معنوی انسان است» این یک دوقطبی بین نیازهای مادی و معنوی انسان ایجاد میکند. وقتی این دوقطبی ایجاد شد، زمینه برای دعوا هم فراهم میشود؛ مثلاً دعوای بین «دنیاگراها و معنویتگراها»