بخش مهمی از دینگریزیها به دلیل «زدگیِ مردم از ادبیات دینی ما طلبهها» است
پناهیان: ادبیات طلاب در تبیین دین که بیشتر با فقه و اصول و مباحث کلامی، شکل گرفته است، باید به ادبیات قرآنی بازگردد
پناهیان: ادبیات طلاب در تبیین دین که بیشتر با فقه و اصول و مباحث کلامی، شکل گرفته است، باید به ادبیات قرآنی بازگردد
علیرضا پناهیان در اولین جلسۀ سال تحصیلی جدید حوزۀ علمیه، در مدرسۀ علمیۀ امام کاظم(ع) در ادامۀ مباحث اصول و مبانی دانش تبلیغ با مرور مباحث سال تحصیلی قبل، گفت:
در درون متون دینی ما از ادبیاتی استفاده شده است که این ادبیات، با ادبیاتی که نوعاً مبلغان و عالمان دینی در سخنگفتن با مردم استفاده میکنند، متفاوت است. در حوزههای علمیه هم، میبینیم-با بهرهبرداری از عقل- در بسیاری از مباحث اصولی، از ادبیاتی استفاده میشود که باز هم با این ادبیاتی که معمولاً عالمان دینی و مبلّغان دینی با مردم سخن میگویند، متفاوت است و این تفاوت، طبیعتاً موجب برداشت اشتباه و حتی دینگریزی خواهد شد.
اگر دینداران از ارزش و اهمیت حیات، بیشتر سخن بگویند، بسیاری از سوءتفاهمها نسبت به دین از بین میرود و دینگریزیِ به خاطر دنیا کاهش پیدا میکند.
ریشۀ دینداری و عدالتگرایی برخی، حرص و حبنفس است؛ مثل رئیس خوارج/ اینها یک روزی علیه دین قیام خواهند کرد؛ اتفاقاً به بهانۀ همین عدالت!/ برخی، با کمال بیشخصیتی سراغ دین میروند تا با دین، ضعفشان را جبران کنند/ اگر مذهبی شدیم، باید عرضۀ ما چهاربرابر باشد، تا یکوقت از دین ارتزاق نکنیم!/ آقازادهها-که پدرشان اعتبار دینی یا انقلابی دارند- در معرض ارتزاق از دین هستند؛ مثل عمر سعد./ برخی امامان را آقازادههای دیگر ائمۀ(ع) به شهادت رساندند!
طبق آیۀ قرآن، یکی از ویژگیهای شخصیتی که موجب دینگریزی میشود، سفاهت و نادانی است(بقره-130)/ چرا پیامبران و دینداران به سفاهت متهم میشوند؟ چون حرفهایی میزنند که از دومینوهای بزرگی حکایت میکنند و درک این دومینوها برای افراد سطحینگر سخت است.