کسی که به بالاترین لذتها نرسد به اوج خلاقیت نخواهد رسید. و خیلی از استعدادهایش شکوفا نخواهد شد./ نگذاریم رنجها و لذتها، ما را مدیریت کنند، ما رنج و لذت را مدیریت کنیم...
رنج در زندگی انسان تعبیه شده/ اگر صادقانه به کودکان نگوییم که در زندگی رنج خواهند کشید، مقاومتشان در قبال رنجهای زندگی کم میشود...
انسانهای خوب رنج میکشند، انسانهای بد هم رنج میکشند. رنج انسانهای خوب، قابل تحمل و شیرین و لذتبخش است، در قیامت هم نتایج خوبی دارد. اما رنج انسانهای بد، قابل تحمل نیست و در قیامت هم دستشان خالی است.
ما نمیتوانیم کاری کنیم که دیگر در دنیا رنج نبریم اما میتوانیم رنج خود را کمتر کنیم. برای اینکه رنج خود را کاهش دهیم اولاً باید معصیت نکنیم ثانیاً باید ظرفیت خود را بالا ببریم و اهل صبر باشیم. آغاز صبر و ظرفیت این است که بدانیم دنیا محل رنج است و نمیشود رنج را از زندگی دنیا حذف کرد.
قصۀ دنیا این است که یا تو باید رنج دیگران را ببری یا دیگران باید رنج تو را ببرند. اگر تو رنج دیگران را تحمل کنی، بهتر از آن است که دیگران رنج تو را تحمل کنند. چون اگر کسی را رنج ندهی، شادیهایی به تو خواهد رسید که رنج دیگران را برایت قابل تحملتر خواهد کرد.