شغل بیرون خانه برای مادران بد نیست و گاهی از اوقات لازم است، ولی مادری که شغل بیرون از خانه دارد مانند ملوانی است که مجبور است هفته‌ها خانواده‌اش را تنها بگذارد. دوری برای مدت‌های طولانی از خانواده چیزی نیست که مردی به آن افتخار کند و از آن راضی باشد یا دیگران به او رشک ببرند.
نیاز ما به رحمت خدا بیشتر از نیاز ما به آب و هواست. شاید به همین دلیل باید در آغاز هر کاری ذکر بسم الله الرحمن الرحیم را بر دل و زبان جاری کرد. اگر خدا به ما رحم نکند قوانین هستی ما را له خواهند کرد. همان قوانینی که باعث استحکام حیاتند و اگر نباشند نمی‌شود در این دنیا زندگی کرد.
ارزش حق انتخاب –جلسه پنجمخدا می‌خواهد قدرت تشخیص ما افزایش پیدا کند، نه اینکه صرفاً ما-به هر قیمتی- کار خوب انجام بدهیم! برای اینکه قدرت تشخیص ما افزایش پیدا کند، خدا همه‌چیز را صریح و شفاف به ما توضیح نمی‌دهد، بلکه گاهی با اشاره می‌گوید و ما برای درک این اشاره‌ها، باید دقت و مراقبت داشته باشیم.
کلیپ تصویری | تبیین بیانیه گام دوم انقلابخودسازی در گام دوم چگونه خواهد بود؟
مساجد از این پس به چه صورت باید اداره شود؟
مادران با تولد هر فرزند، خود را رشد می‌دهند. کسی که خود را از مادری برای فرزندان متعدد محروم می‌کند، مواهب معنوی فراوانی را از دست می‌دهد. هر فرزند یک اثر هنری فاخر است که ارزش یک عمر سرمایه‌گذاری هنرمند را دارد. چشم‌ها سال‌ها به اثر خیره می‌شود، ولی دل‌ها هنرمند را تحسین می‌کنند.
حکومت‌های باطل همه کارهایشان دروغ و فقط برای این است که در حکومت‌های اسلامی راه پیدا کنند. مثلاً [شاید کسی بپندارد که] الان بیش از معدن و مانند آن چیزی نمی‌خواهند لکن فهمیده‌ایم که همه چیز را می‌خواهند.
زندگی خلاصه می‌شود در نیازمندی و تلاش برای رفع نیازها، علاقمند شدن و تلاش برای رسیدن به علاقه‌ها؛ نیازها و علاقه‌هایی که بعضاً برآورده نمی‌شوند. وقتی زندگی سخت می‌شود که انسان به نیازهای خودش شدیداً علاقه پیدا کند و یا علاقه‌های خودش را نیاز تلقی نماید. خدا دوست دارد راحت زندگی کنیم.
مادری مانند معلمی شغلی بسیار ارزشمندتر از هر کسب و کار دیگری است، چون مستقیماً به تربیت انسان می‌پردازد. ترجیح مادری بر معلمی هم معلوم است، چرا که معلم دست‌یار مادر و توضیح‌دهندۀ تعلیمات حکیمانۀ مادر است. مدرسه مکمل خانه است و تغییر چندانی در تربیت خانوادگی نمی‌تواند ایجاد کند.
رزش حق انتخاب –جلسه چهارموقتی به یک کسی قدرت و حق انتخاب بدهیم و او احساس کرامت، آدمیت و شرافت پیدا کند، سوءاستفاده نکردن از قدرت را تمرین می‌کند. اما وقتی همیشه مجبورش کنیم، یک‌جایی که فرصتی پیدا کند، از زیر کار در می‌رود، خلاف می‌کند و کِیف می‌کند که همه را سرِ کار گذاشته است!
