قدرت انسان آنقدر زیاد است که می‌تواند با عظمت‌ترین تغییرات را در عالم ایجاد کند، با عظمت‌ترین تغییر در عالم تغییر نظر خداست. انسان می‌تواند با استغفار خدای قهار را از خود راضی کند؛ و با گناه، نظر خدای مهربان را به خود تغییر دهد و با دعا و تضرع تصمیم خدای بزرگ را دربارۀ خود تغییر دهد
اگر آدم منافع خود را دست خدا ببیند و ضررهای زندگی را در کنترل خدا بداند و بیش از آنکه نگاهش به دیگران باشد، تکیه‌گاهش خدا باشد، آرام خواهد بود و آزادانه رفتار خواهد کرد. اگر دیگران را بدون اذن خدا در زندگی خود مؤثر بدانی به سادگی عبد دیگران می شوی و بندگی خدا برایت سخت خواهد شد
هرچه می‌توانید برای سیدالشهدا(ع) خدمتی انجام دهید دریغ نکنید. هیچ‌کاری برای امام حسین(ع) بی‌اثر نمی‌ماند. هرکه می‌خواهد کاری انجام دهد که مطمئن باشد ثمرۀ کارش در عالم جاودانه می‌ماند، برای امام حسین(ع) کار کند؛ از برقراری روضۀ هفتگی تا هر نوع کار تبلیغی دیگر. نگوییم ضرورت ندارد و دیگران به قدر کافی فعال هستند. از این فیض عظمی بی‌نصیب نمانید.
ما هر کدام به سهم خود عامل امتحان اطرافیان‌مان هستیم، بهتر است سعی کنیم تا آنجا که می‌توانیم کسی را امتحان نکنیم و اگر امتحان کردیم سختگیرانه برخورد نکنیم، تا خدا نیز در امتحانات ما سختگیری نکند؛ بخشیدن خطای دیگران، پاک کردن نتیجۀ بدِ امتحانِ آنهاست، همان که از خدا برای خود می‌خواهیم
دبستان‌های ما، بچه‌های ما را منظم بار بیاورند بهتر است از اینکه بخواهند آنها را وادار کنند به نماز خواندن، پایۀ نماز، نظم است. وقتی بچه روحیه نظم نداشته باشد، مدتی با مدرسه نماز می‌خواند، بعد آن را کنار می‌گذارد . نه اینکه نظم مهم‌تر از نماز باشد بلکه نظم در مسیر تربیت، پایه است و انسان اول پایه را می‌گذارد. مثل ساختمان که اول اسکلت‌ها و پایه‌ها گذاشته می‌شود. بعد سقف را می‌گذارند.
اینکه دین، ما را از دنیا بر حذر داشته برای آن نیست که از دنیا بهره نبریم یا کم بهره‌مند بشویم و یا فقط بی‌دین‌ها از دنیا بهره ببرند! بلکه برای آن است که اتفاقاً تمام بهرۀ خود را از دنیا ببریم و با حرص و ولع، همان بهرۀ اندک را خراب نکنیم؛ چون بهرۀ دنیا اساساً کم است و برای بی‌دین‌ها کمتر
برو از این حاجی که برگشته سوغاتی‌هایت را بگیردیدید این‌هایی که از حج برمی‌گردند سوغاتی می‌آورند؟امام حسین از حج بر می‌گردد و هر سال برای همه شما سوغاتی می‌آورد.
هر کسی باید تاریخ حیات خودش را به یاد داشته باشد و هر چند وقت یکبار آن را مرور کند، و در حال عبور از تاریخ زندگی خودش، آن را یادداشت کند. ما هر کدام قهرمان تاریخ زندگی خودمان هستیم. نباید این قهرمان را تنها بگذاریم و باید با مرور گذشتۀ تاریخ زندگی او، به ساختن آیندۀ او کمک کنیم
اینکه روز قیامت کسی نمی‌تواند برای کسی کاری انجام دهد اصلش در این دنیا است؛ در چه زمینه‌ای؟ در این زمینه که هر کسی باید خود پا روی هوای نفس خود بگذارد. کسی نمی‌تواند به جای کسی کاری انجام دهد. اگر کسی را وادار به کار خوبی کنی دیگر این کار؛ کار او نیست.
پرواز آرزوی انسان است. در پرواز احساس رهایی و شکوه جان آدم را لبریز می‌کند. اما سقوط هم نوعی رهایی در خود دارد و بی‌شباهت با پرواز نیست. برای همین هرکسی سقوط می‌کند و از بند بندگی رها می‌شود، ابتدا احساس آزادی می‌کند، اما پایان سقوط ضربه هولناک نابودی است.
