زندگی معمولاً ما را از خدا دور می‌کند چون ما نمی‌توانیم آن‌چنان که باید به سوی خدا حرکت کنیم. ولی مناجات با خدا و مرور همۀ غم‌ها و آرزوها در گفتگو با حضرت پروردگار، انسان را در جایی که باید باشد قرار می‌دهد. خلوت کردن با خدا تمام آسیب‌های انسان را جبران می‌کند.
دوست داشتن آدم‌های بزرگ، انسان را بزرگ می‌کند و دوست داشتن آدم‌های نورانی به انسان نورانیت می‌دهد. اثر وضعی محبوب، آنقدر زیاد است که انسان باید مراقب باشد مبادا به افراد بی‌ارزش علاقه پیدا کند.
انسان فطرتاً علاقه دارد کارش نتیجه داشته باشد؛ خصوصاً اگر از جان برای کاری مایه گذاشته باشد. شهدا که مهمترین دغدغه‌هایشان را در وصیتنامه‌هایشان می‌نوشتند، و بیش از هرکسی نگران حفظ آرمان و اثر جانفشانی‌هایشان بودند، چرا به طور میانگین در هر وصیتنامه 4 مرتبه بر تبعیت از رهبری و ولایت‌فقیه تأکید کرده‌اند؟
کسانی که خیلی دوست دارند برای هدایت دیگران تلاش کنند و عشق به سعادت آدم‌ها داشته باشند به جای اینکه بمیرند شهید می‌شوند. این شهادت آنها را صاحب قدرتی جادوانه و تأثیری گسترده برای کمک به انسان‌ها برای رسیدن به سعادت خواهد کرد. شهدا بهتر از فرشته‌ها به کمک ما آدم‌های مُردنی می‌شتابند
ثوابی که برای بزرگداشت غدیر خم ذکر شده برای بزرگداشت هیچ کدام از اعیاد و شهادت ائمۀ هدی(ع) ذکر نشده است، اما اساساً به غدیر در جامعۀ ما اهمیت داده نمی‌شود.
نزدیک شدن به افراد موجب دریافت انرژی مثبت و منفی از آنهاست. وقتی کسی به ما توجه می‌کند گاهی از فاصله‌های زیاد روی ما تأثیر دارد. حالا ببینید تقرب به خدا و نظر لف او چقدر انرژی‌بخش خواهد بود و ما چقدر به این انرژی احتیاج داریم. کمی توجه کنیم لطف خدا را هنگام تقرب درک خواهیم کرد
در ضرورت تفریح تردیدی نیست. تفریح یعنی حرکت و یا حرکتی که نشاط‌آفرین باشد و خستگی را از تن و روح انسان خارج کند. برخی از تفریحات برای اکثر آدم‌ها مشخص و مشترکند، اما اکثراً مصادیق تفریحات را انسان خودش تعیین می‌کند. پس ما می‌توانیم و باید تفریحات مفید و معنوی برای خودمان تعریف کنیم
مهربانی باید مثل باران باشد، نه آبیاری قطره‌ای! خدای مهربان معمولاً بر سر راه انسان کسانی را قرار می‌دهد که شایستگی مهربانی ندارند و قدرشناسی نمی‌کنند. این امتحان مهربانی است و دلیل صداقت شخص مهربان. مهربانی کردن و وفاداری ندیدن و همچنان مهربان بودن اوج مهربانی است.
خداگرایی مانند علاقۀ کودک به مادر خود، در قلب همۀ ما وجود دارد، مشکل بازی‌های کودکانۀ ماست که موجب می‌شود نهی مادر را تلخ بدانیم و در مقابل دلسوزی‌های مادر لج‌بازی‌های بچه‌گانه داشته باشیم
اگر پدر و مادر با ما خوب رفتار نکنند قابل تحمل‌تر است و بالاخره دوران سختی آن به پایان خواهد رسید. ولی اگر فرزندان با ما خوب رفتار نکنند تلخی آن برای همیشه باقی خواهد ماند. اگر می‌خوا هیم فرزندانمان با ما خوب برخورد کنند، به پدر و مادر مهربان باشیم اگرچه آنها با ما نامهربانی کنند.
