خیلی خوب شدن لیاقت می‌‌خواهد و ظاهراً به سختی توفیق می‌دهند، اما استمداد از خدا برای اینکه خیلی بد نشویم کار ساده‌ای ایست. ممکن است به سادگی توفیق عبادت‌های بزرگ به ما ندهند ولی خدا به راحتی جلوی معصیت‌های نابود کنندۀ بنده‌اش را میگیرد. کافی است واقعاً به خدا پناه ببریم و از او بخواهیم.
بدی حسادت این است که می‌تواند بیش از دیگر رذائل اخلاقی در وجود انسان پنهان بشود. حتی خود را در رفتارهای خوب مثل دلسوزی‌های نابجا یا غیرمخلصانه نشان می‌دهد. کسی اهل محاسبه نباشد هیچگاه از حسادت پنهان خود آگاه نمی‌شود. باید همیشه برتری‌های دیگران را بپذیریم تا مطمئن بشویم حسادت نداریم.
اگر می‌توانستیم ببینیم، با همۀ اختیار و آزادی که داریم، چگونه هر لحظه تحت هزاران تدبیر و تقدیر پیچیدۀ پروردگار قرار داریم، که هم ما را حفظ می‌کنند و هم در مسیر خاص متناسب با ما قرارمان می‌دهند، از خدا حساب می‌بردیم و در مقابل مقام ربوبی خضوع می‌کردیم. ما دائماً در اختیار خداییم.
اگر محبت در انسان نبود علم و عقل هم به کار نمی‌آمدند. کار علم این است که راه را جلوی پای محبت روشن نماید، و کار عقل این است که محبت را تا می‌تواند در مسیر دانایی سوق دهد. همۀ دعواها بر سر محبت است. باید از اول نگذاریم دل به هر سویی برود و الا علم و عقل هم از پس آن برنمی‌آیند.
شنیدن امواج صوتی مانند سپردن خود به امواج دریاست. گاهی یک موج می‌تواند انسان را غرق کند و یک موج می‌تواند موجب به اوج رسیدن انسان بشود. گاهی یک موج انسان را به ساحل می‌رساند و یک موج از ساحل انسان را به قعر دریا می‌برد. در مقابل امواج سهمگین دریا نمی‌توانی بگویی من تنها شنونده‌ام
دیدن مانند غذا خوردن است، هر چیزی را ببینی گویی آن را میل می‌کنی. خدا فرموده است انسان باید به طعام خود نگاه کند. یعنی ببیند چه چیزی وارد روحش می‌شود. دیدن، عبور صحنه‌ها از مقابل چشم ما نیست. هر چیزی را می‌بینیم با همۀ آلودگی‌ها و پاکی‌ها وارد روح ما می‌شود و به سادگی بیرون نمی‌رود.
تفکر مانند قدم زدن است باید ببینی که در کجا و در چه هوایی قدم میزنی، و به سوی کدام هدف قدم برمی‌داری. بعضی‌ها هنگام قدم زدن به سوی هیچ محبوبی نمی‌روند؛ فقط دور می‌زنند. بعضی‌ها در گلستان قدم برمی‌دارند، ولی بعضی‌ها در سنگلاخ راه می‌روند. برنامه قدم زدن تو در چه هوایی و به سوی کیست؟
محبت برای روح انسان مانند آب برای جسم است. خشکی روحی مانند خشکی جسم برای انسان بیماری‌زاست. محبت کردن به دیگران مانند آبیاری زیباست. اگرچه وقتی یک باغ را آبیاری می‌کنی خارها را هم آب داده‌ای، ولی نباید به گیاهی آب داد که انرژی نهال‌های مفید را میگیرد. باید آن را از باغ بیرون کرد
از هزار راه می‌شود به خدا رسید و هیچ راهی برای انکار خدا وجود ندارد. به هزار دلیل باید خدا را اطاعت کرد و هیچ دلیلی برای معصیت وجود ندارد. به هزار طریق می‌شود به خدا دلگرم شد و هیچ دلگرمی در دوری از خدا وجود ندارد. اما...
آرامش پایۀ همۀ خوشی‌ها و لذت‌هاست. اگر به خاطر یک لذت، آرامش خود را از دست بدهیم در واقع آن لذت را هم از دست داده‌ایم. هیچ خوشی و لذتی نباید آرامش ما را بهم بریزد. لذت گناه...
