شما هر تصمیم خوبی برای خودت بگیری، تا مکر نفست را نشناسی و گیرش نیندازی، نمی‌توانی آن‌را اجرا کنی، او به تو اجازه نمی‌دهد. محاسبه نفس مثل دامی می‌ماند که می‌توانی مکر نفست را گیر بیندازی و بشناسی
شهادت برای آدم‌های باصفا یک رؤیای شیرین و دوست داشتنی است و تمام نگرانی‌ها دربارۀ قبر و قیامت و تلخی‌های زندگی را برطرف می نماید.
برنامه دینی عبادی ای نداریم، که زمان‌بندی نداشته باشد، حتی برای مستحبات،آیا این برای این نیست که ما تبدیل به آدم‌های محاسبه‌گری شویم؟/ محاسبۀ نفس، نوعی محاکمۀ بسیار خصوصی نفس است. تو چرا این کار را کردی؟ برای چه شادی شدی؟ برای چه غمگین نشدی؟/ هر چه در محاسبۀ نفس به خودت رحم نکنی، خدا در محاسبه نفس قیامت، به تو رحم خواهد کرد...
محاسبۀ نفس، یک عمل خوب نیست که گاهی به آن بپردازیم/ روحیۀ ولنگاری و راحت‌طلبی در انسان موجب می‌شود، آدم اهل حساب‌وکتاب نباشد/ خانوادۀ خوب، خانواده‌ای است که پدر و مادر، اهل حساب‌وکتاب هستند. مادر عاطفه به خرج می‌دهد ولی با حساب‌وکتاب. پدر بخشش می‌کند ولی با حساب‌وکتاب/ بچه باید در مدرسه حساب‌شده و اهل حساب و کتاب بار بیاید...
شهادت اوج جوانمردی است و جوانمردی در هر ملت و مرامی محبوب است اما همیشه ناجوانمردانی هستند که به جوانمردان حسادت دارند و با آنها دشمن‌اند.
شکوه و زیبایی شهیدان جدا از نور معنوی، به رضایتی است که قلباً از فداکاری خود دارند. هر کس با رضایت قلبی فداکاری کند، مانند شهیدان باشکوه خواهد شد.
محبوبیت شهدا در یک جامعۀ خوب امری طبیعی است و قاعده‌ای ساده دارد. هر کس صادقانه و فداکارانه عبادت و خدمت کند، مانند شهیدان محبوب خواهد بود.
ما از مرگ می‌ترسیم چون پایان‌یافتن فرصت حیات را دوست نداریم. تنها راه جاودانه شدن و زنده ماندن شهادت است. شهدا بهتر از ما درحال زندگی هستند.
برای رسیدن به بهترین حالت ملاقات با خداوند مقتدر و مهربان باید به شهادت رسید. ملاقات با خدا تنها نیاز حقیقی انسان و بالاترین لذت حیات است.
راهی که احتمالا برای اولین بار آن را می‌شنوید!/ چرا این راه را تاکنون نشنیده بودیم؟
