شاید بدترین اثر گناهُ‌کم شدن امید انسان به رحمت خدا باشد. دیگر انسان نمی‌تواند از کَرم خدا زیاد انتظار داشته باشد و به این ترتیب شیطان به هدف خود می‌رسد و انسان را از دریافت عنایات فراوان پروردگار محروم می‌کند. در این حالت باید با تفکر دربارۀ «محبت خدا به بندگانش» خود را نجات دهیم.
اگر محجبه‌ها از سر شوق، حجاب داشته باشند و شوق آنها به حجاب دیده شود؛ حجاب افزوده می‌شود.
اگر بتوانیم بال‌های عاطفۀ خود را برای عموم مردم بگشاییم، پرواز خواهیم کرد و اگر مانند ابرها بر سر همۀ انسان‌ها سایه بیفکنیم، باران خواهیم شد.
محکم بایستید در مقابلشان. مسائل را به‌طورجدی و به‌طور اینکه یک ابرقدرت با یک ابرقدرت دارد صحبت مى کند؛ نه یک ضعیف با یک قوى. ما الآن هیچ ضعفى از خودمان نشان نمى توانیم بدهیم، و نمى دهیم و ابرقدرت‌ها هم کنار زده ایم؛ و خودمان هم مستقل داریم کار خودمان را انجام مى دهیم.
ممکن است گاهی از اوقات ترس موجب حرکت و دقت انسان بشود، اما ترس بیشتر از اینکه عامل حرکت و دقت باشد عامل توقف و اضطراب است و جلوی خلاقیت و آزادی عمل انسان را می‌گیرد. رشد علمی و قدرت برنامه‌ریزی راهبردی ناشی از شجاعت است و هیچ انسان دانشمند و سیاستمداری نباید ترسو باشد.
ترس از خدا نه تنها موجب ضعف نمی‌شود بلکه موجب قوت قلب و قدرت اندیشه و سلامت جسم خواهد شد چون خدا بندۀ خائف خود را در پناه خود قرار می‌دهد و حمایت خود را به بندگان خائف خود الهام می‌کند. کسانی که از خدا می‌ترسند بهتر می‌اندیشند و از عاطفه بیشتری برخوردارند و سالم‌تر می‌مانند.
آرامش به این نیست که گناهان گذشته را فراموش کنی و یا به مرگ و مجازات آینده فکر نکنی! غفلت از گذشته و آینده تنها یک آرامش سطحی و کاذب می‌آورد، آرامش عمیق و واقعی در این است که دربارۀ گذشته و آینده‌ات بارها با خدا حرف بزنی و مناجات کنی؛ آنگاه این خداست که به تو آرامش می‌دهد و تو را نوازش می‌کند.
دل‌نشین‌ترین محبت و عشق‌بازی، محبت به امام زمان(ع) است. امتحان کنید. کمی توجه به همان محبتی که به حضرت داریم، این تجربه را به ما خواهد داد.
حداقلّ مهربانی احوال‌پرسی است و حداکثر مهربانی در فهمیدن احوال دیگران و مراعات آنهاست. مشغول خود بودن و خودبینی مانع فهمیدن احوال دیگران است.
