آدمهای ضعیف دوست دارند هیچ عامل ترسانندهای در زندگی آنها نباشد و تمام همتشان فرار از عوامل ترس است. اما انسانهای قوی دوست دارند از هیچ چیز نترسند و تمام همتشان غلبه بر عوامل ترس است. آدمهای ضعیف هیچگاه موفق به حذف عوامل ترس نمیشوند ولی آدمهای قوی همیشه موفق میشوند.
اگر گناهکار از خدا بترسد ترس او از خدا موجب توبه و تقرب به خدا خواهد شد؛ و الا موجب دوری از خدا و دوری از خدا موجب ضعف انسان خواهد شد و انسان ضعیف، ترسو خواهد شد و میشود بر او سلطه پیدا کرد. به همین دلایل سلطهطلبها انسانها را وادار به گناه و دوری از خدا میکنند.
ترس از خدا موجب میشود بیشتر به خدا پناه ببریم و بهتر در آغوش حمایت خدا قرار بگیریم. در این صورت بیشتر از حمایت و مهربانی خدا بهره خواهیم برد و لذت مهربانی خدا را بیشتر خواهیم چشید. کسانی که بیشتر از خدا میترسند بیشتر او را دوست دارند.
ترس از خدا موجب میشود بیشتر به خدا پناه ببریم و بهتر در آغوش حمایت خدا قرار بگیریم. در این صورت بیشتر از حمایت و مهربانی خدا بهره خواهیم برد و لذت مهربانی خدا را بیشتر خواهیم چشید. کسانی که بیشتر از خدا میترسند بیشتر او را دوست دارند.
کسانی که دستورات خدا را اجرا نمیکنند بلااستثناء قبل از مرگ پشیمان خواهند شد. اگر آدمهای لجبازی باشند به روی خود نمیآورند. هرچه فاصلۀ این پشیمانی تا مرگ بیشتر باشد فرصت بازگشت زیادتر خواهد بود.
اشک فراوان و لذتبخش در مناجات و حال زیبای دعا مخصوص کسانی است که به خودِ خدا نیازمند هستند و از دوریِ از خدا غصه میخورند. نشاط آورترین غم، اندوهِ دوست داشتنِ خداست.
اگر از سر ضعف و به خاطر ترس از دیگران درِ خانه خدا برویم، خداوند مهربان، ما را در پناه خود قرار میدهد ولی کمتر نتیجه خواهیم گرفت. اما اگر ضعف ما فقط در برابر خدا باشد و تنها ترس ما از غضب خدا باشد و با این حال درِ خانۀ خدا برویم بیشترین بهره و حمایت را از خدا دریافت خواهیم کرد.