چگونه از خدا تشکر کنیم و قدر روزه را بیشتر بدانیم؟
موضوع پرسش: روزه و رمضان
تاریخ ارائه: -
منبع: کتاب شهر خدا(چاپ اول/صص268-270)
باید روزه را در دیگر رفتارهای خودمان ادامه دهیم/ روزه می‌خواهد ما را با حکمتِ ترک دنیا آشنا کند
در قبال این‌همه محبتی که خداوند در ماه مبارک رمضان نسبت به ما داشته است، به‌جاست به دنبال آن باشیم که ما هم قدمی برداریم، و در این کارِستانی که خدا با رمضانش آفریده است، ما هم کاری بکنیم. راستی برای خوبان عالم، این اولین احساسی نیست که در مقابل این‌همه مهر خدا، در دلشان موج می‌زند، که ما باید چه کار کنیم؟ بهترین کار در چنین موقعیت عزیزی چیست؟ و چگونه باید روی ماه رمضان را بوسید؟ اگر کسی خواست از چنین موقعیت بی‌نظیری بیشترین بهره را ببرد، و حالا که شرایط فراهم است، با همتی بلند، اوج‌گرفتن در رمضان را تجربه نماید، چه باید بکند؟ و یا اگر کسی خواست از خدایِ مهربانِ چنین ماهی تشکر کند، چه باید بکند؟ اینها سؤالاتی بودند که در دل «ابوتراب» بی‌تابانه موج زدند. لذا در مقابل آن‌همه زیبایی رمضان که پیامبر اعظم(ص) در خطبۀ شعبانیه دربارۀ روزه بیان فرمودند، برخاستند و پرسیدند: ای رسول مهربانی‌های خدا، به ما بگو در این ماه بهترین کار چیست؟ ما چه باید بکنیم؟
و پیامبر اکرم(ص) به امیرالمؤمنین(ع) نگاهی مهربانانه فرمودند، او را خطاب کرده، و برای همگان پاسخ دادند: «یَا أَبَا الْحَسَنِ أَفْضَلُ الْأَعْمَالِ فِی هَذَا الشَّهْرِ الْوَرَعُ عَنْ مَحَارِمِ اللَّهِ؛ ای ابالحسن، بهترین کارها در این ماه اجتناب از محرّمات الهی است.»(عیون اخبار الرضا(ع)/ج1/ص297/باب28/ح53) و این یعنی آداب رمضان هم باید چیزی از جنس روزه باشد، و تداوم روزه هم چیزی جز ترک نیست.
اگر کسی می‌خواهد در این ضیافت باادب باشد، باید روزه را در دیگر رفتارهای خود ادامه دهد. اگر کسی می‌خواهد قدر رمضان را بداند و از خدای روزه تشکر کند، باید هرچه را می‌تواند ترک نماید. روزه‌ای که انسان را از کمی‌های دنیا باز می‌دارد، باید با ترک بدی‌هایش پاس داشت و این‌چنین می‌توان بیشترین بهره‌ها را از رمضان برداشت کرد.
خداوند می‌خواهد با زبان روزه با ما سخن بگوید و در این ماه که ماه نزول قرآن است، می‌خواهد ما را با حکمتِ ترک دنیا آشنا کند.
او می‌خواهد به ما بگوید: ترک اندکی از دنیا که این‌همه اثر دارد، ترک تمام دنیا و بیرون کردن تمام آن از دل، چقدر تأثیر خواهد داشت؟
خدا می‌خواهد بگوید: ای آدم، درست است که من تو را از خاک آفریدم و طبیعت خاکی تو نیازهایی را در تو ایجاد کرده است که زمینۀ دل‌بستگی‌های تو را فراهم می‌آورد، اما تو می‌توانی برتر از خاک باشی و به افلاک راه یابی؛ کافی است کمی و فقط کمی با تمنّیات خود مقابله کنی؛ می‌ببینی که دنیا کمتر از آن است که تو را اسیر کند.
می‌خواهد به ما بگوید: وقتی حریف دنیا نشدی و دل از زایدات آن نتوانستی بکنی و دست از سر تو برنداشت، بیا و از واجبات دنیا بگذر، تا هم تو قدرت‌نمایی کرده باشی و هم دنیا ضعف خود را بفهمد. آن‌گاه خواهی دید چقدر دنیا کمتر از آن است که بتواند توجه تو را جلب نماید، چه رسد به اینکه بخواهد تو را با «وابستگی به خود» تحقیر نماید.
خونه یه پیر بودم لیمو شیرین اورده بود داشتم میخوردم همین سوالو پرسیدم که چطوری از خدا تشکر کنم بابت این میوه؟ گفت خودت تشکر نکن بذار زبونت تشکر کنه
اگه طعم لیمو شیرین برات خوشاینده دوتا فحش به من نده