۹۶/۰۴/۲۶

راه‌های رسیدن به حال خوش معنوی و نشاط زندگی(14)

مهم‌ترین عامل نشاط معنوی «عشق به مولا و امام» است / اگر حالت خوب نیست، لابد محبت به اهل‌بیت(ع) در دلت کم است!

شناسنامه:

• زمان: 96/03/19
• مکان: تهران، میدان فلسطین، مسجد امام صادق(ع)
• صوت: اینجا

پاداشی که از خدا برای عملت می‌گیری مغایر اخلاص نیست

ما برای اینکه حال‌مان خوب بشود، دینداری و عبادت می‌کنیم، یک‌وقت فکر نکنید که این مغایر «خلوص نیت» است! اخلاص این نیست که بگوییم «خدایا! من برای تو دینداری می‌کنم و اگر هیچ اجری هم ندهی مهم نیست، اصلاً مرا ببر جهنم!» این «اخلاص عوامانه» است. مگر می‌شود شما برای خدا کار کنی و نتیجه‌ای نداشته باشد؟!

اصلاً یکی از وصیت‌های امیرالمؤمنین‌(ع) به حسنین(ع) این است که «به‌خاطر اجر کار کنید؛ وَ اعْمَلَا لِلْأَجْرِ» (نهج‌البلاغه/نامه47) اجر و پاداشی که برای عملت از خدا می‌گیری مغایر اخلاص نیست. خدا حتی برای کار شهدا که جان خود را می‌دهند هم قیمت می‌گذارد و با آنها معامله می‌کند.

«نشاط» یکی از اصلی‌ترین پاداش‌ها یا فواید دینداری است

یکی از اصلی‌ترین پاداش‌ها یا فواید دینداری و عبادت و هر کار خوبی، «نشاط» است و ما باید محتاجانه به‌دنبال این نشاط باشیم! با عبادت و دینداری خودتان، دنبال سرور و نشاط باشید و فکر نکنید که این مغایر اخلاص است. اگر کسی فکر کند این مغایر اخلاص است نگاهش به اخلاص، عوامانه است.

اخلاص یعنی عمل خوب را به‌خاطر پاداشی که از خدا می‌گیری انجام بدهی و بگویی: «خدایا! می‌خواهم فوائد دینداری و عبادتم را از دست تو بگیرم».

رابطۀ مخلصانه و عاشقانه با خدا، یک مختصاتی دارد، از جمله اینکه وقتی آدم مخلص شود، از خدا پاداش هم می‌خواهد. این‌کار، آدم را مقابل خدا کوچک و متواضع می‌کند و حال خوبی به آدم می‌دهد. از خدا اجر و پاداش و فائده برای اعمال و عبادات‌تان بخواهید و ببینید که چقدر صفا پیدا می‌کنید و چقدر در شما تواضع ایجاد می‌شود.

مهم‌ترین عامل نشاط مؤمن، داشتن «امام» و برخورداری از محبت امام است

قبلاً برخی از عوامل نشاط معنوی، بیان شد. اما یکی از عوامل بسیار مهم (بلکه مهم‌ترین عامل) برای نشاط و سرور مؤمن «داشتنِ امام، برخورداری از محبت امام، و عشق به امام» و پذیرفتن ولایت أمیرالمؤمنین(ع) است.

هرکسی اهل محبت اهل‌بیت(ع) باشد، از دینداری خودش بیشتر لذت می‌برد، از عبادت‌های خودش، از زیارت خانۀ خدا، از قرآن خواندن و... بیشتر لذت می‌برد.

اگر حالت خوب نیست، لابد محبت به اهل‌بیت(ع) در دلت کم است!

مهم‌ترین عامل نشاط معنوی برای یک انسان-که به زندگی او هم سرایت می‌کند- عشق به امام است. اگر حالت خوب نیست، لابد محبت اهل‌بیت(ع) در دلت کم است، لابد ولایتت محکم نیست.

محبت به مولا و عشق به امام بسیار فراتر از این عشق‌های زمینی است! عشق‌های زمینی-چه حلال و چه حرام- مگر چقدر می‌تواند به تو کِیف بدهد؟! مگر چقدر به قلبت صفا می‌دهد، به‌حدّی که حاضر باشی در راه معشوق قطعه قطعه شوی؟! اما وقتی به «عشق به امام» می‌رسی، می‌بینی حداقلش این است که «در راهش قطعه قطعه شوی» واقعاً عجیب است!

این فیلم‌های عشقی که یک‌مقداری نمک محبت دارد، فقط کمی آدم را با محبت آشنا می‌کند، اینها با آن عشقی که بین یک انسان و امامش هست، خیلی فاصله دارد؛ عشق و حال و هیجان واقعی آنجاست!

عشق به پدر و مادر، عشق مادر به فرزند، عشق خواهر و برادر به هم، یا عشق به همسر، مگر چقدر است؟! مقدار محبت یک زوج جوان، حداکثرش می‌شود عشق لیلی و مجنون! اما کسانی که محبت امام حسین(ع) را لمس کرده‌اند می‌دانند که این محبت، قابل مقایسه با محبت لیلی و مجنون نیست!

عشق به اهل‌بیت(ع) در جبهه‌ها، عامل نشاط و قدرت رزمنده‌ها بود

اگر قصۀ لیلی و مجنون هم ساخته شده، در واقع نوعی استعاره و اشاره به محبت مولا است، و اِلا محبت لیلی و مجنون نمی‌تواند این‌قدر دائمی و رو به تزاید باشد که آدم بتواند برایش تکه تکه بشود. ما در جبهه‌های دفاع مقدس، تجلی این عشق به اهل‌بیت(ع) را دیدیم که واقعاً عامل نشاط و قدرت رزمنده‌ها بود.

پیامبر(ص) می‌فرماید: روح و راحت، رستگاری، پیروزی، برکت، عافیت، بشارت، رضایت، قرب به خدا، نصرت الهی، قدرت غلبه بر مشکلات... همۀ اینها-که از جنس سرور و نشاط است- برای کسی است که علی‌بن‌ابیطالب(ع) را دوست دارد (الرَّوْحُ وَ الرَّاحَةُ وَ الْفَلَجُ وَ الْفَلَاحُ وَ النَّجَاحُ وَ الْبَرَکَةُ وَ الْعَفْوُ وَ الْعَافِیَةُ وَ الْمُعَافَاةُ وَ الْبُشْرَى وَ النُّصْرَةُ وَ الرِّضَا وَ الْقُرْبُ وَ الْقَرَابَةُ وَ النَّصْرُ وَ الظَّفَرُ وَ التَّمْکِینُ وَ السُّرُورُ وَ الْمَحَبَّةُ مِنَ اللَّهِ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى عَلَى مَنْ أَحَبَّ عَلِیَّ بْنَ‌أَبِی‌طَالِبٍ؛ المحاسن/ ج1 /ص152) شاید بگویی: «من علی‌بن‌ابیطالب(ع) را دوست دارم ولی این‌قدر حال نمی‌کنم!» خُب برای اینکه کم دوست داری!

 امام رضا‌(ع) دربارۀ آیۀ «بِفَضْلِ اللَّهِ وَ بِرَحْمَتِهِ فَبِذلِکَ فَلْیَفْرَحُوا» (یونس/58) فرمود: اصل معنای این فضل و رحمت خدا (یا مهم‌ترین مصداقش) که باید به آن مسرور شوید، ولایت پیامبر(ص) و اهل‌بیت(ع) است(کافی/ج1 /ص423)