۰۱/۰۲/۰۴

کلیپ تصویری | الغارات، نیمی از تاریخ حکومت امیرالمومنین(ع) که نمی‌دانیم!

شناسنامه:

تولید: بیان معنوی
زمان: 05:23
منبع: تاریخ بعثت و عصر ظهور-جلسه 18

دریافت با کیفیت (پایین(15مگابایت) | (متوسط(26مگابایت) | بالا(63مگابایت))

آپارات

لینک خرید کتاب ترجمۀ الغارت + توضیح دربارۀ کتاب

متن:

امروز من یک کتابی را آوردم به نام الغارات. ترجمۀ «الغارات». این کتاب را شهید حاج قاسم سلیمانی می‌فرمودند این کتاب را بخوانید این یک مقتل کامل است.

«الغارات» شرح نیمی از دوران حکومت امیرالمؤمنین علی(ع) است. از هر کسی الآن بپرسید که حکومت امیرالمؤمنین علی(ع) درش چه حادثه‌های بزرگی رخ داد؟ می‌گویند سه نبرد رخ داد، قاسطین و مارقین و ناکثین، و بعد حضرت به شهادت رسید. این سه نبرد در دو سال و نیم حکومت حضرت رخ داد. دو سال و نیم بعدش چی؟ کسی ازش صحبت نمی‌کند. و ماجرا اصل مسئله در آن دو سال و نیم بعد است. اصلِ جایی که صرف کار روی یک مسئله‌ای شد که به نتیجه نرسید در این دورۀ غارات هست. اسمش را گذاشتند غارات.

دورۀ غارات چه دورانی است؟ دورانی است که معاویه گروه‌های رزمی می‌فرستاد می‌رفتند به یک روستا حمله می‌کردند می‌آمدند. حالا امیرالمؤمنین کجا لشکر جمع کند با اینها را یکی‌یکی و کدام صحرا اینها را جمع بکند؟ الآن وضعیتی است که مردم هر منطقه باید خودشان بلند شوند از خودشان دفاع کنند. احساس مسئولیت کنند، مقاومت کنند. درد امیرالمؤمنین احساس مسئولیت نکردن است که میان مردم پخش شده بود. مردم می‌گفتند ما را یک کسی اداره بکند. آقا امیرالمؤمنین علی(ع) اوائل این کتاب غارات کاملاً شما می‌بینید حضرت انتظار دارند در تمام سخنان‌شان پیداست، مردم خودشان احساس مسئولیت کنند بروند میدان مشکل را حل کنند. این اوج تربیت دینی است! این چیزی است که امیرالمؤمنین علی(ع) به خاطرش آرزوی مرگ کرد چون مردم حاضر نشدند این مسئولیت‌پذیری را به منصۀ ظهور بگذارند. اما دردهای امیرالمؤمنین علی(ع) یک قسمتی از همین کتاب غارات را برای شما بخوانم. خیلی کتاب عجیبی است. این کتاب نویسنده‌اش در دوران غیبت صغری بوده. از اولین کتاب‌هایی است که دربارۀ تاریخ اسلام نوشته شده. این کتاب قبل از نهج‌البلاغه است از نظر تاریخی.

«رَأَیْتُ عَلِیّاً(ع) یَخْطُبُ وَ قَدْ وَضَعَ الْمُصْحَفَ عَلَی رَأْسِهِ»؛ دیدم امیرالمؤمنین سخنرانی می‌کند قرآن روی سر خودش نگه داشته و سخنرانی می‌کند. صدای ورق‌های قرآن را بالای سر امیرالمؤمنین می‌شنیدم. و صدا می‌زد در سخنرانی‌اش «اللَّهُمَّ قَد مَنَعونی ما فیهِ»، مردم من را مَنعم کردند از حقّی که من در این کتاب نوشته که دارم. «فَأَعْطِنِی مَا فِیهِ»، خودت حقّ من را به من برسان، حقّی که خودت برای من قائل هستی. «اللَّهُمَّ قَدْ أَبْغَضْتُهُمْ وَ أَبْغَضُونِی»، من از این مردم بدم می‌آید و این مردم از من بدشان می‌آید! این مردم از من بیزار هستند. «وَ مَلِلْتُهُمْ وَ مَلُّونِی»، این مردم از من خسته شدند و من هم از این مردم خسته شدم. «وَ حَمَلُونِی عَلَی غَیْرِ خُلُقِی وَ طَبِیعَتِی وَ أَخْلَاقٍ لَمْ تَکُنْ تُعْرَفُ لِی»، من را دارند وادار می‌کنند به اخلاقی که ندارم آن اخلاق را، من را می‌خواهند وادار کنند که من مثل دیکتاتورها باهاشون رفتار کنم. من این اخلاق را ندارم! من منتظرم خودشان احساس مسئولیت کنند. آخر سر نفرین می‌کنند. «اللَّهُمَّ فَأَبْدِلْنِی بِهِمْ خَیْراً مِنْهُمْ وَ أَبْدِلْهُمْ بِی شَرّاً مِنِّی»؛ خدایا من را از این مردم بگیر و برای این مردم کسی را قرار بده که شایسته‌اش هستند.

این دردهای امیرالمؤمنین علی(ع) هست که در مواجهۀ با یک ابن ملجم و یک اشعث و یک معاویه دیگر نیست. عموم مردمی که مسئولیت‌پذیر نیستند. ببینید چقدر کار ما سنگین است؟!

این کتاب را دوستان ما ترجمه کردند. من یقین دارم دوستان امیرالمؤمنین این کتاب را بخوانند زمین نمی‌گذارند. از اول تا آخر تا تمامش نکنند زمین نخواهند گذاشت این کتاب را.