(مسجد امام صادق(ع) و حسینیه آیت الله حق شناس(ره) - رمضان 97 - 27جلسه)
اگر میخواهی به نشاط عمیق برسی، نباید نوسان غم و شادی داشته باشی/ کسی که مخالفت با هوای نفس نکند به لذت و نشاط دائم و عمیق نمیرسد؛ کمااینکه آدم تنپرور، هیچوقت لذت کوهنوردی را درک نمیکنند!/ فرق دینداری و بیدینی در انتخاب راه درست یا غلط برای رسیدن به لذت و شادی است
دشمنان حقیقت دربارۀ رنج و سختیِ رسیدن به لذت عمیق مبالغه کردهاند/ دو کار همزمان ابلیس: 1. شادی کم و بیمزۀ دنیا را برای آدم عمده میکند 2. دربارۀ رنج خوب بودن مبالغه میکند/ نشاط و لذتی که از دنیا بهدست میآید؛ کم، سطحی، آسیبزا و غمافزاست/ ریاضتی که دین به ما میدهد، از سختیهایی که در گناه و بطالت میکشیم کمتر است
تنها راهش این است که همۀ کارهایت را بهخاطر خدا انجام دهی/ انرژی و نشاط ما در انجام هر کاری، به نوع نگاه و نیت ما بستگی دارد/ منتظر نباش یک شیرینی خاصی در زندگیات پیدا شود که لذت ببری؛ کاری کن از همین زندگیِ عادیات خیلی نشاط پیدا کنی! هر کار سادهای را هم «بهخاطر خدا» انجام بده تا از آن لذت ببری!
فقط دین میتواند عالیترین لذت را به آدم بدهد/ لذت و نشاط واقعی، مال عاشقهاست؛ بقیه فقط ادای نشاط را درمیآورند!/ دین میخواهد تو را عاشق کند؛ اگر دین نداشته باشی عاشق نمیشوی!/ آدم برای عاشقی آفریده؛ اگر عاشق نشود فاسد میشود/ بعد از ظهور، نفاق چگونه ذلیل میشود؟
اگر به دنیا علاقه داشته باشی، یک روز شاد هستی، یک روز غمگین، یک روز امیدوار هستی، یک روز مأیوس! اما وقتی حبالدنیا را از دلت بیرون کنی از نوسان غم و شادی رها میشوی و در مسیر نشاطِ رو به تزاید قرار میگیری. حالا چگونه میتوان این محبت به دنیا را از دل خارج کرد؟