اگر فرمودهاند: «گناه»، ظهور را به تأخیر میاندازد، منظور اصلی گناههای فردی نیست، منظور «ناتوانی شیعه از زندگی دستهجمعی خوب» است! گناه اصلی این است! و الا کسی که اهل شراب و قمار و این مسائل است، اصلاً جزء مقدمهسازان نیست، زیاد هم نمیتواند مانع ظهور باشد.
بعضی وقتها ممکن است ملائکه به برخی از کسانی که تکی میروند به امام زمان(عج) ابراز ولایتمداری میکنند، و حاضر نیستن وظایف اجتماعی خود را عمل کنند بگویند: «تو انبانۀ خودخواهی هستی که برای کسی غیر از حضرت فداکاری نمیکنی و حاضر نیستی برای مؤمنین ایثار کنی، و با ولایتمداران همیاری نمیکنی؛ بیجا میکنی که میگویی میخواهم فدای ایشان بشوم!»

یکی از بهترین گفتگوهای منطقی که هرکسی با خودش میتواند داشته باشد این است که من چی را دوست دارم؟ چی را دوست ندارم؟ چقدر دوست دارم؟ چقدر دوست ندارم؟
امام زمان(عج) در توقیع شریف خود تصریح فرمودند که اگر شیعیان ما جمع شوند و به عهدی که ما به گردن آنها داریم وفا کنند، به سرعت سعادت مشاهدۀ ما نصیبشان میشود. (احتجاج/499/2) یعنی اینکه هرکس «تکی» به حضرت ابراز ولایتمداری کند، مانع ظهور را برطرف نمیکند! طبق این روایت، ولایتپذیری حضرت باید «عَلَى اجْتِمَاعٍ مِنَ الْقُلُوبِ» باشد.
الف) مانع اصلی ظهور، «مستکبران» نیستند، خدا آنها را به حساب نمیآورد: إِنَّ الْباطِلَ کانَ زَهُوقاً...

کسانی که چند تا محبت دارند اما محبتهایشان یک قبله و امام پیدا نکرده، بیچارهاند! دلشان پراکنده است، قدرت و قوت قلب ندارند