سالهاست برخی که دلسوز معنویت بوده‌اند، ایمان را چیزی جدای از علم دیده‌اند. و گفته‌اند: هم علم هم ایمان. درحالیکه ایمان نتیجه علم است. چه‌کسی می‌تواند بهتر مناجات کند؛ عاقلان یا عاشقان؟ معلوم است که عاقلان و عالمان: اِنَّما یَخْشَى اللَّهَ مِنْ عِبادِهِ الْعُلَماءُ / دین، غلط معرفی شده...
کسانی که اهل نشاط دینی نیستند همگی درجاتی از افسردگی را دارند./ غربی‌ها زندگی با نشاطی ندارند، فقط تظاهراتش را نشان می‌دهند. باید در دل زندگی مردم غرب زندگی کنید تا بفهمید چه خبر است./ چگونه موسیقی در انسان تولید افسردگی می‌کند؟
دین فقط انسان را به علاقه‌هایش نمی‌رساند، بلکه آتش علاقه‌های او را شعله‌ورتر هم می‌کند/ دین علاقۀ پدر و مادر به فرزند، علاقۀ همسر به همسر و علاقۀ انسان به زندگی را هم افزایش می‌دهد
اگر در تعریف دین بگوییم «دین پاسخ به نیاز معنوی انسان است» این یک دوقطبی بین نیازهای مادی و معنوی انسان ایجاد می‌کند. وقتی این دوقطبی ایجاد شد، زمینه برای دعوا هم فراهم می‌شود؛ مثلاً دعوای بین «دنیاگراها و معنویت‌گراها»
چگونه یک گرایش خوب را، در خودمان تقویت کنیم؟/ مدیریت گرایشات، چرا و چگونه؟/ انواع روش‌های مدیریت تمایلات
اولین مواجهۀ انسان با دین، از درگیری با زندگی شروع می‌شود./ معمولاً کسانی که از «زندگی» به دین می‌رسند- نه از گرایش‌های انسان شناسانه یا خداشناسانه- خیلی خوب به «برنامۀ دین» مقید هستند./ تازه مسلمان‌های غربی، اکثراً از طریق «درگیری با زندگی» وارد دین می‌شوند؛ ما هم اگر دینداری خود را از همین «کف» شروع کنیم، ضرر نمی‌کنیم...
ارزشمندی علم و رفتار، به قلب و انگیزه بستگی دارد...
اغلب متدینین، بدترین گناه را لذت بردن از یک گناه(جنسی) می‌دانند. پاسخ جالب امام صادق(ع) به تعجب یک دیندار از کمتر بودن گناه جنسی نسبت به نماز نخواندن!
در روایت می‌فرماید: «از ما اهل بیت(ع) نیست کسی که هر روز خودش را محاسبه نکند؛ لَیْسَ مِنَّا مَنْ لَمْ یُحَاسِبْ نَفْسَهُ فِی کُلِّ یَوْمٍ»(کافی/2/453) این محاسبۀ نفس، کارِ هر روزه است؛ اما بعضی‌ها سالی یک‌بار هم انجامش نمی‌دهند!
