اگر در تعریف دین بگوییم «دین پاسخ به نیاز معنوی انسان است» این یک دوقطبی بین نیازهای مادی و معنوی انسان ایجاد می‌کند. وقتی این دوقطبی ایجاد شد، زمینه برای دعوا هم فراهم می‌شود؛ مثلاً دعوای بین «دنیاگراها و معنویت‌گراها»
چگونه یک گرایش خوب را، در خودمان تقویت کنیم؟/ مدیریت گرایشات، چرا و چگونه؟/ انواع روش‌های مدیریت تمایلات
اولین مواجهۀ انسان با دین، از درگیری با زندگی شروع می‌شود./ معمولاً کسانی که از «زندگی» به دین می‌رسند- نه از گرایش‌های انسان شناسانه یا خداشناسانه- خیلی خوب به «برنامۀ دین» مقید هستند./ تازه مسلمان‌های غربی، اکثراً از طریق «درگیری با زندگی» وارد دین می‌شوند؛ ما هم اگر دینداری خود را از همین «کف» شروع کنیم، ضرر نمی‌کنیم...
ارزشمندی علم و رفتار، به قلب و انگیزه بستگی دارد...
در جریان تربیت معنوی، انسان‌ها اول باید خودشان را بسازند بعداً بروند سراغ جامعه یا عکس آن؟
هر چه پایگاه و جایگاه پدر در خانواده‌ها و جامعه ما تقویت شود، در واقع پایگاه ولایت مستحکم خواهد شد و مردم از نظر روانی و ذهنی، آمادگی پذیرش ولایتشان، بالاتر می‌رود.
یکی از تفاوت‌های اساسی بین محبّت مادر و پدر اینست که چون محبّت مادر به سهولت ابراز می‌شود، به شهرت رسیده. اما محبّت پدر چون معمولاً به سهولت ابراز نمی‌شود، آن شهرت را ندارد. اگر ما این محبّت پدر به فرزند را، قدرشناسی کردیم، تازه فرمایش پیامبر(ص) که فرمود: «من و علی پدران این امّت هستیم» درک خواهد شد...
اغلب متدینین، بدترین گناه را لذت بردن از یک گناه(جنسی) می‌دانند. پاسخ جالب امام صادق(ع) به تعجب یک دیندار از کمتر بودن گناه جنسی نسبت به نماز نخواندن!
