یکی از مصادیق راحت‌طلبی تشکیلات‌گریزی و فرار از کارجمعی است. وقتی آدم‌های یک جامعه منسجم و متشکل نباشند قدرت‌طلب‌ها سلطه پیدا می‌کنند و می‌شود با فریب دموکراسی و زورگویی دیکتاتوری بر مردم حکومت کرد. بیداری مردم کافی نیست بلکه هم‌افزایی قدرت مردم هم لازم است.
راه رسیدن به خدا دوست داشتن آدم‌هاست، اگرچه نتوانی کاری برای آنها انجام بدهی. همین که دلسوز دیگران باشی به خدا مقرب می‌شوی و خدا به تو مهربان.
نماز یادآوری هدف خلقت است، هدفی که بیش از هر چیز آن را فراموش می‌کنیم. اگر هدف از خلقت را فراموش کنیم دیگر به یاد خدا بودن هم زیاد به دردمان نخواهد خورد. اگر از طریق هدف خلقت به یاد خدا بیفتیم بسیار مؤثرتر خواهد بود.
بزرگترین و پرهزینه‌ترین معلم هر انسان، خطاهای اوست؛ کسی که نمی‌تواند خطای خود را بپذیرد، از این معلم محروم است و هرگز اصلاح نخواهد شد.
وقتی از اذیت‌های دیگران زیادی ناراحت می‌شویم، این علامت ضعف‌ها و اشکالات درونی ماست. آدم سالم، قوی است و از آزار دیگران زیاد بهم نمی‌ریزد.
نگران نگاه خدا به خودت باش تا نگرانی از نگاه دیگران اسیرت نکند. مشکل خود را رسیدن به رضایت خدا قرار بده تا بسیاری از مشکلاتت برطرف شود.
اگر ارزش خدای خودت را درک کنی، اهمیتی به کم و زیاد دنیایت نخواهی داد. برای درک ارزش خدا باید قدم به قدم با عبادت مخلصانه به او نزدیک بشوی.
دین‌داری آسان است. آنچه سخت است، زندگی در دنیاست. اگر دین‌داری سخت جلوه می‌کند به این دلیل است که می‌خواهد سختی دنیا را کاهش دهد. و برای این منظور مجبور است دستوراتی بدهد که تا حدی طعم دنیا را داشته باشد مثل دارو برای بیمار. بچه فکر می‌کند درمان سخت است در حالی که بیماری سخت است و پزشک آن را آسان می‌کند.
مهربانی، عطر گلستان مادری است و پدران هوای بهاری هستند. اگر هوا پاییزی باشد گل‌ها شکفته نمی‌شوند ولی مادران باید سعی کنند گل همیشه بهار باشند.
آزارهایی که از دیگران می‌بینیم مهمترین فایده‌اش باید این باشد که با لمس بدی‌های دیگران، عیب‌ها و نقص‌های خودمان را بهتر بشناسیم و برطرف کنیم.
