برای نافرمانان دلسوزی کنیم
اگر کسی به فرمانهای پروردگار بیتوجهی کند باید مهربانانه برایش دلسوزی کرد چون در حال خودسوزی است هرکسی هر کمکی میتواند باید بکند تا نجات پیدا کند. بیتوجهی عین بیرحمی است.
اگر کسی به فرمانهای پروردگار بیتوجهی کند باید مهربانانه برایش دلسوزی کرد چون در حال خودسوزی است هرکسی هر کمکی میتواند باید بکند تا نجات پیدا کند. بیتوجهی عین بیرحمی است.
اصل رابطۀ با خدا یک اتفاق عاشقانه است و الا شرط قبولی اعمال را اخلاص یعنی پنهان کردن نیت و شرط مغفرت را مناجات نیمهشب قرار نمیدادند. باید با ادب اطاعت را، آن هم مخلصانه شروع کرد تا به عاشقی رسید.
کسانی که دستورات خدا را اجرا نمیکنند بلا استثناء قبل از مرگ پشیمان خواهند شد. اگر آدمهای لجبازی باشند به روی خود نمیآورند. هرچه فاصلۀ این پشیمانی تا مرگ بیشتر باشد فرصت بازگشت زیادتر خواهد بود.
برای رسیدن به محبت خدا باید صبور بود و رنج عبادت را بر خود هموار کرد. نشستن بر سجاده عبادت مانند نشستن پشت در خانۀ خداست. خدا بالاخره در خانۀ خود را به روی منتظران پشت در باز خواهد کرد.
هر چه تواضعمان به خدا بیشتر بشود کمتر بلا بر سرمان خواهد آمد. بهترین راه افزایش تواضع به خدا این است که فرمانهای خدا را دقیقتر اجرا کنیم.
مهمترین اثر بندگی خدا نجات یافتن از بردگی غیر خداست و مهمترین ضرورت بندگی خدا این است که تنها راهِ رهایی از بردگی غیر خداست.
اگر وقت کافی و توجه لازم برای عبادت صرف کنیم(بویژه در سحر و ابتدای صبح) آنگاه همۀ امورمان روبراه میشود و یا دیگر احساس بهم ریختگی نخواهیم کرد.
پس از درک عقلانی حق و نفی عالمانۀ باطل، نشست و برخاست با کسانی که حق را عمیقاً دریافتهاند و باور کردهاند مهمترین راه برای تثبیت حقطلبی است.
باطلگرایی یک روحیه است و ناشی از قساوت قلب و تحجر مغز است. قرآن کریم اکثراً در برخورد با باطلگرایان آنها را روانکاوی میکند و عیوب نفسانی آنها را بیان میکند. ما بیشتر به دنبال پاسخ منطقی به آنها هستیم.
نفرت از باطل علامت رسوخ حق در وجود آدمی است. البته نفرت از باطل در یک انسان رشد یافته، همیشه همراه با بردباری و تحمل جهالتها و ضعفهای دیگران است.