آغاز مرحلۀ جدید مبارزه با غربگرایی!
در این انتخابات با همۀ تلخی‌هایی که داشت و نباید از هیچ‌یک از آنان گذشت، جدا از پیروزی اول که پیروزی نظام و مردم بود، پیروزی‌های دیگری نیز به دست آمد که نباید چشم از آن فروبست و باید آنها را بر سر دست گرفت و تداوم بخشید.
وقتی رهبر انقلاب یک جراحی بی‌نظیر را در فضای سیاسی کشور انجام می‌دهند و به یک آقایی می‌گویند شما نیایید چون دوقطبی به حال کشور مضرّ است، یکی از دلایلش این است که در فضای دوقطبی و هیجانی و ناآرام، «عقلانیت» و «خرد سیاسی» کم می‌شود.
آمریکایی‌ها چون به آخر خط رسیده‌اند و دیگر حرفی برای گفتن ندارند، جز با شلوغ‌کاری‌های امثال ترامپ نمی‌توانند فضای سیاسی کشورشان را اداره کنند. اما ما تازه در آغاز بیان حرف‌های منطقی انقلابمان برای جهانیان هستیم! که در آرامش بهتر شنیده می‌شود.
حضور فرد باتقوا در عرصه سیاست با مظلومیت همراه است، چون باید دستورات دین را در سیاست‌ورزی رعایت کند در حالیکه رقبای بی‌تقوای او اهل ظلمند.
در جوّسازی‌های فضای دوقطبی و در فضای پر از درگیری که هرکسی از ترس رأی آوردن یکی به دیگری رأی بدهد، فرد شایسته انتخاب نمی‌شود. در محیط «ناآرام»، حقانیت حرف انقلاب و حرف منطقی مشخص نمی‌شود.
رهبر انقلاب در فتنه 88 با حفظ آرامش برخورد کردند. اگر آرامش نبود، جامعه به قضاوت صحیح نمی‌رسید و 9دی پدید نمی‌آمد. قصۀ برجام را هم با آرامش به ته خط رساندند. فضای «ناآرام» اجازه نمی‌دهد نتایج سیاست‌های غلط مشخص شود.
سیرۀ امام پیش‌برد انقلاب در عین حفظ «آرامش» بود. بعضی‌ها در ماجرای بنی‌صدر بارها پیش امام رفتند تا امام را وادار به موضع‌گیری «تند» علیه بنی‌صدر کنند. اما امام با «آرامش» و صبر خود، مسألۀ بنی‌صدر را برای همیشه حل کرد!
در انتخابات، مهمتر از اینکه چه کسی رأی بیاورد، این است که چه منطق و برنامه‌ای رأی می آورد. تشخیص منطق و برنامۀ بهتر، نیاز به اندیشیدن و آرامش دارد. در فضای آرام، اگر منطق غلطی هم رأی بیاورد به سرعت غلط بودنش در بستر زمان مشخص خواهد شد.
انقلابی‌گری ناشی از «عقلانیت وافر» و «مهربانی فراگیر» به مردم است؛ عقلانیت و مهربانی نیاز به آرامش دارد. نیروهای انقلابی هم در متن آرامش قابل شناسایی هستند و الا در فضای هیجانی و شلوغ، خیلی‌ها احساس انقلابی‌گری پیدا می‌کنند.
مثل «مادر واقعی» در مقابل «مادر دروغین» یک فرد انقلابی مثل مادر واقعی در مقابل مادر دروغین از حقش می‌گذرد تا بچه اش سالم بماند. انقلابیون گاهی از حق خودشان می‌گذرند و مظلومیت را تحمل می کنند تا فضا «ناآرام» نشود. چون منافع مردم در سایۀ «منطق» و «آرامش» تأمین می‌شود.
