۹۷/۰۳/۱۳ چاپ ایمیل و پی دی اف
چگونه مهربانی خدا را باور کنیم؟/ ج11 - قسمت اول

:beginner:یکی از موانع بهره‌بردن از مهربانی خدا «عُجب» است/ روی خودت حساب نکن تا از رحمت خدا بهره‌ ببری!

شناسنامه:

چرا از از منافع رحمت و مهربانی خدا کم بهره می‌بریم؟ چون به خوبی‌هایمان مغروریم!/ عُجب یعنی به‌جای «رحمت خدا» روی داشته‌ها و اعمال خوب خودت حساب کنی/ عُجب، نه‌تنها مانع درک مهربانیِ خدا، بلکه مانع بهره‌برداریِ ما از مهربانی خداست

در ادامه بخش‌هایی از یازدهمین شب سخنرانی حجت الاسلام علیرضا پناهیان در مسجد امام صادق(ع) با موضوع «چگونه مهربانی خدا را باور کنیم؟» را به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بیان معنوی می‌خوانید:

  • اگر از اولیاء خدا و خوبانی مثل حضرت امام(ره) بپرسید: «چطور به اینجا رسیدید؟» می‌فرمایند: با رحمت و لطف خدا! و اگر بگویید: «نتیجه زحمت خودتان است» پاسخ می‌دهند: این زحمت‌ها را هم خدا توفیق داده است!
  • ما هم می‌توانستیم-مثل همان خوبان- از این لطفِ خدا استفاده کنیم، ولی ما از منافع رحمت خدا کم بهره می‌بریم، هوشمند و فرصت‌طلبانه با رحمت خدا برخورد نمی‌کنیم تا زیاد بهره ببریم، خداوند در قرآن کریم می‌فرماید: هرکسی بهشت برود و از جهنم نجات پیدا کند به لطف و رحمت من است. رسول خدا(ص) فرمود: من هم همین‌طور هستم!
  • یکی از موانع بهره و لذت‌بردن از مهربانی خدا مانعی است که خیلی احمقانه‌ است و اگر شدید بشود موجب حبط عمل و نابودی همۀ کارهای خوب آدم می‌شود؛ نه‌تنها مانع درک مهربانی، بلکه مانع بهره‌برداری از مهربانی خداست. این مانع عُجب است، یعنی مغرورشدن به داشته‌ها و دارایی‌ها و خوبی‌های خود. ما هیچ‌وقت مثل یک چاقوکشِ قداره‌بندِ چموش مناجات نمی‌کنیم، به ادعیه و مناجات‌های ائمۀ هدی(ع) نگاه کنید؛ انگار خودشان را خطاکارتر از ما می‌‌دانستند!
  • در شب‌های قدر دوست دارم کسی را پیدا کنم که در پرونده‌اش حسابی جنایت باشد و برای اولین بار آمده باشد، حتی رویش نشود صحبت کند، رویش نشود، قرآن سر بگیرد و «الهی العفو» بگوید. می‌گویم: خدایا هرچه به او می‌دهی به من هم بده! چون او یک‌ذره عجب ندارد. آخرِ مراسم، همه شادمان سمت خانه می‌روند ولی او هنوز ایستاده است، آخر لب باز می‌کند و می‌گوید: «خدایا به من هم نگاه کردی؟ اگر نگاه نکنی می‌زنم زیر گریه ها!» این همان جملۀ آخر دعای کمیل است «و سِلاحُهُ البُکاء» گریه می‌کنم ها!
  • همه باید بدون عجب و غرور، دل‌شکسته و مثل کسی که هیچ چیزی ندارد، پیش خدا بروند و الا بهره نمی‌برند! روی خودمان حساب نکنیم، تا از رحمت خدا بهره‌برداری کنیم. همان‌طور که خدا آن راهزنِ گنهکار را بخشید؛ او لحظۀ آخر سر به سجده گذاشت و گفت: «یا من له الدنیا و الآخرة ارحم من لیس له الدّنیا و الآخرة» ای کسی که دنیا و آخرت مال اوست، رحم کن به کسی که نه دنیا دارد نه آخرت! گفت هیچ چیزی ندارم و راست هم گفت، لذا خدا او را بخشید!
  • خدا در حدیث قدسی می‌فرماید: «فَلَا یَتَّکِلِ الْعَامِلُونَ عَلَى أَعْمَالِهِمُ الَّتِی یَعْمَلُونَهَا لِثَوَابِی...» (کافی/2/61) اهل عمل به اعمالشان تکیه نکنند، چون این کارها را برای ثواب انجام داده‌اند، اگر اینها خودشان را در عبادت من خسته کنند و تمام طول عمرشان در عبادت جهاد کنند، در عبادت من مقصرند و هیچ‌وقت به حقیقت عبادت من نمی‌رسند! فکر نکنند با این عبادت می‌توانند به نعیم ابد و تنعم در جوار من برسند بلکه به رحمت من اعتماد کنند، و به فضل من امید داشته باشند و به حسن‌ظنّ به من تکیه کنند! رحمت من در چنین زمانی آنها را در بر خواهد گرفت... من آن خدای رحمن و رحیم هستم!
  • خداوند به داود(ع) فرمود: «بَشِّرِ الْمُذْنِبِینَ وَ أَنْذِرِ الصِّدِّیقِینَ...» (کافی/2/314) گنهکاران را بشارت بده و صدیقین را بترسان! به گنهکاران بشارت بده که من توبه را قبول می‌کنم و گناه را می‌بخشم! صدیقین را بترسان که عُجبی در اعمال‌شان پیدا نکنند. بنده‌ای نیست که حسابش را برسم مگر اینکه هلاک می‌شود(چون چیزی برایش باقی نمی‌ماند)
  • چه کنیم که روی خودمان حساب نکنیم تا از رحمت خدا بهره‌برداری کنیم؟ ادعیۀ ائمۀ هدی(ع) واقعاً یک فرصت طلایی است، دعا خواندن امام سجاد‌(ع) را ببین، به امام حسین(ع) موقعِ خواندن دعای عرفه نگاه کن. دعاهای أمیرالمؤمنین(ع) را ببین! مثلاً عرضه می‌دارند: «خدایا اگر من عمل صالحی داشتم باید به رحمت تو تکیه می‌کردم نه به عمل خورم، حالا که آن عمل صالح را ندارم، پس باید فقط به رحمت تو تکیه کنم! اگر تو به من نگاه نکنی من چه بکنم؟!» ما وقتی دو رکعت نماز درب و داغون می‌خوانیم، این‌طوری با خدا صحبت نمی‌کنیم!
  • امام سجاد(ع) عرضه می‌دارد: خدایا من با حاجت و مسکنت و فقر به درگاهت آمده‌ام، من به مغفرت و رحمت تو بیشتر تکیه دارم تا به عمل خودم! «اللَّهُمَّ إِلَیْکَ تَعَمَّدْتُ بِحَاجَتِی، وَ بِکَ أَنْزَلْتُ الْیَوْمَ فَقْرِی وَ فَاقَتِی وَ مَسْکَنَتِی، وَ إِنِّی بِمَغْفِرَتِکَ وَ رَحْمَتِکَ أَوْثَقُ مِنِّی بِعَمَلِی» (صحیفۀ سجادیه/دعای48)

<<جلسه قبل

جلسه بعد>>

نظرات

با سلام و تشکر از زحمات بی دریغتون و مطالب خوبتون
خواستم یه خواهشی کنم که لطف کنید برای فراز ها و مطالب و دعاها، منابعش رو هم ذکر کنید پایان متن.
مثلا دلم میخواست که این دعارو پیدا میکردم و میخوندم: «خدایا اگر من عمل صالحی داشتم باید به رحمت تو تکیه می‌کردم نه به عمل خورم، حالا که آن عمل صالح را ندارم، پس باید فقط به رحمت تو تکیه کنم! اگر تو به من نگاه نکنی من چه بکنم؟!»
سپاس از توجهتون

ارسال نظر

لطفا قبل از ارسال نظر اینجا را مطالعه کنید

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی
دسترسی سریع سخنرانی ها تنها مسیر استاد پناهیان ادبستان استاد پناهیان درسنامۀ تاریخ تحلیلی اسلام کلیپ تصویری استاد پناهیان کلیپ صوتی استاد پناهیان پرونده های ویژه حمایت مالی بیان معنوی پناهیان

آخرین مطالب

آخرین نظرات

بیان ها راهکار راهبرد آینده نگری سخنرانی گفتگو خاطرات روضه ها مثال ها مناجات عبارات کوتاه اشعار استاد پناهیان قطعه ها یادداشت کتابخانه تالیفات مقالات سیر مطالعاتی معرفی کتاب مستندات محصولات اینفوگرافیک عکس کلیپ تصویری کلیپ صوتی موضوعی فهرست ها صوتی نوبت شما پرسش و پاسخ بیایید از تجربه... نظرات شما سخنان تاثیرگذار همکاری با ما جهت اطلاع تقویم برنامه ها اخبار مورد اشاره اخبار ما سوالات متداول اخبار پیامکی درباره ما درباره استاد ولایت و مهدویت تعلیم و تربیت اخلاق و معنویت هنر و رسانه فرهنگی سیاسی تحلیل تاریخ خانواده چندرسانه ای تصویری نقشه سایت بیان معنوی بپرسید... پاسخ دهید...