چرا آدمها عیبهای خودشان را نمیبینند؟ چه ارتباطی با دوران بچگی دارد؟
برخی والدین خیلی عادت دارند بدیهای بچههایشان را میشمارند این خیلی بد است. ولی بدتر از آن...
برخی والدین خیلی عادت دارند بدیهای بچههایشان را میشمارند این خیلی بد است. ولی بدتر از آن...
ما 24ساعته داریم با خدا پینگ پنگ بازی میکنیم؛ ببین توپ را کجای میز میاندازد؟ تو آنجا ضعف داری/ چطوری در جریان محاسبۀ نفس، صدای خدا را میشنوی؟ انگار خدا دارد میگوید: «دیدی امروز چهکار کردی؟ امروز من اینرا از تو پرسیدم؛ دوباره این امتحانِ را از تو گرفتم...»
شما هر تصمیم خوبی برای خودت بگیری، تا مکر نفست را نشناسی و گیرش نیندازی، نمیتوانی آنرا اجرا کنی، او به تو اجازه نمیدهد. محاسبه نفس مثل دامی میماند که میتوانی مکر نفست را گیر بیندازی و بشناسی
برنامه دینی عبادی ای نداریم، که زمانبندی نداشته باشد، حتی برای مستحبات،آیا این برای این نیست که ما تبدیل به آدمهای محاسبهگری شویم؟/ محاسبۀ نفس، نوعی محاکمۀ بسیار خصوصی نفس است. تو چرا این کار را کردی؟ برای چه شادی شدی؟ برای چه غمگین نشدی؟/ هر چه در محاسبۀ نفس به خودت رحم نکنی، خدا در محاسبه نفس قیامت، به تو رحم خواهد کرد...
محاسبۀ نفس، یک عمل خوب نیست که گاهی به آن بپردازیم/ روحیۀ ولنگاری و راحتطلبی در انسان موجب میشود، آدم اهل حسابوکتاب نباشد/ خانوادۀ خوب، خانوادهای است که پدر و مادر، اهل حسابوکتاب هستند. مادر عاطفه به خرج میدهد ولی با حسابوکتاب. پدر بخشش میکند ولی با حسابوکتاب/ بچه باید در مدرسه حسابشده و اهل حساب و کتاب بار بیاید...