بعد از رحلت پیامبر(ص) لازم نبود مردم مدینه، خیلی ازخودگذشتگی کنند؛ یک اقدام سادۀ مردم می‌توانست نگذارد آن مظلومیت بر علی(ع) و فاطمه(س) تحمیل شود.
ایجاد یادمان در مقتل شهدای مظلوم «خیابان پاسداران»
برای اینکه کارها در دست مردم قرار بگیرد، باید «جمعی کار کنیم» و بهترین جا برای این‌کار، مسجد یا هیئت است/ مگر برای راه‌اندازی هیئت در ایام محرم، منتظر دولت می‌مانید؟! خُب کل زندگی‌تان را باید همین‌طوری اداره کنید!/ هیئت‌های کشور، «اتحادیۀ معیشتیِ هیئت‌های مذهبی» را تشکیل دهند!/ شما هیئتی‌ها می‌توانید یک شبکۀ توزیعِ بسیار قوی داشته باشید! با هم ارتباط برقرار کنید و در امور معیشتی، همکاری کنید
مردم‌سالاری فقط مشارکت در انتخابات نیست، مردم باید در اقتصاد و معیشت هم مشارکت کنند/ همۀ امور مردم، حتی‌المقدور باید به‌دست «خودِ مردم» اداره بشود و نقش اندکی برای دولت باقی بماند/ وقتی مردم مسئولیت خود در ادارۀ جامعه را بر عهده نگیرند، یک دولتِ بزرگ و مشکل‌دار ایجاد می‌شود/ دولتی که زیادی قدرت و ثروت داشته باشد، دعواهای زیادی هم برای تصاحبش پیش می‌آید!/ «کارمندگرایی» در جامعۀ ما یک گرایش عمومی شده؛ انگار در آموزش و پرورش، تربیت افراد برای تبدیل‌شدنِ به یک «کارمند خوب، برای یک دولت بزرگ» صورت می‌گیرد نه برای تبدیل‌شدن به یک «کارآفرین»!
چرا بعضی‌ها ضعف آمریکا را باور نمی‌کنند؟
«مؤمن به طاغوت» ممکن است اهل نماز و روزه هم باشد!
علاقۀ مردم به امید کاذب؛ ابزار سیاستمدارن برای عوام‌فریبی/ رهبران خوب، مظلوم می‌مانند؛ چون حاضر نیستند به مردم «امید الکی» بدهند/ امید دادنِ الکی، اگر عمومی باشد «عوام‌فریبی» است و اگر خصوصی باشد «لابی‌گری»/ سیاستمداران شایسته به مردم «امید الَکی» نمی‌دهند، لذا در فضای پُر از عوام‌فریبی، رأی نمی‌آورند/ ما امید کاذب غربزده‌ها و شکست‌خوردنش را دیده‌ایم؛ امید صادق اهلِ مقاومت و پیروزی‌اش هم را دیده‌ایم/ مردم باید امیدهای واقعی مثل «قدرتِ مقاومت» را ببیند تا گرفتار امید کاذب به غربی‌ها نشود
رنج با انسان‌بودنِ ما همزاد است...
چرا نصف ازدواج‌ها به طلاق منجر می‌شود؟...
اینکه ما دنبال آسودگی باشیم، دنیاطلبی نیست!...
آنچه موجب فکر و اندیشۀ بالنده می‌شود، آسودگی و آرامش است...
