معنای مجاهدت
گر درانجام هر کاری از تمام ظرفیتهای خود استفاده کنیم،مجاهدت کردهایم. سختکوشی و مجاهدت این نیست که...
گر درانجام هر کاری از تمام ظرفیتهای خود استفاده کنیم،مجاهدت کردهایم. سختکوشی و مجاهدت این نیست که...
ما از اول این نیاز را میفهمیم که به یک تکیهگاه نیاز داریم. در کودکی پدر و مادر تکیهگاه ما میشوند؛ وقتی بزرگ میشویم این نیاز برطرف نمیشود، بلکه باید تکیهگاه بزرگتری پیدا کنیم. کسانی که فکر میکنند میتوانند به خودشان اتّکا داشته باشند، یا به این و آن تکیه کنند، خیلی اشتباه میکنند. تنها تکیهگاه انسان خداست.
روایت داریم زیاد خوابیدن از زیاد نوشیدن است؛ همچنین زیاد نوشیدن، نتیجه زیاد خوردن است. این امور نفس شما را سنگین میکند؛ بنابراین...
کنترل رفتار مهمترین ابزار برای کنترل افکار و احساسات است. باید تا آنجا که زورمان میرسد رفتار حساب شده...
دیدن مانند غذا خوردن است، هر چیزی را ببینی گویی آن را میل میکنی. خدا فرموده است انسان باید به طعام خود نگاه کند. یعنی ببیند چه چیزی وارد روحش میشود. دیدن، عبور صحنهها از مقابل چشم ما نیست. هر چیزی را میبینیم با همۀ آلودگیها و پاکیها وارد روح ما میشود و به سادگی بیرون نمیرود.
یکی از راههای خودشناسی این است که انسان با خواهشهای نفسانی خود مقابله کند. آنگاه میزان مقاومت نفس خود را خواهد دید. هر چه قدر نفس ما در جریان ترک بدیها، شدیدتر مقاومت کند وضع بدتری داریم، مگر آنکه آن بدی به صورت ژنتیک در درون ما وجود داشته باشد که آنگاه چندان علامت بدی باطن ما نیست.
زندگی مسابقهایست که اکثر جوایزش را در عالم آخرت میدهند. بدون توجه به عالم آخرت نمیتوان به هیچ حدی از زندگی راضی شد. البته بعضیها طبعاً آدم قانعی هستند و یا تسلیم کمبودهای دنیا میشوند. ولی بالاتر از اینگونه قناعتها آن است که ایمان به آخرت، تو را به حداقلها در این دنیا قانع نماید.
کافی است تولد و مراحل رشد و تغییرات روحی خود را مرور کنیم، آنگاه میتوانیم پیشبینی کنیم از همۀ اینها که داریم و میخواهیم، عبور خواهیم کرد.
خدا ما را دوست دارد. نسبت به ما بیتفاوت نیست. پس هیچگاه ما را در امتحانی قرار نمیدهد که نتوانیم از عهدۀ آن برآییم؛ و ما را در معرض معصیتی قرار نمیدهد که نتوانیم توبه کنیم. ناامیدی از چنین خدایی واقعاً گناه کبیره است. همین امید و اطمینان به محبت خدا و یادآوری آن، رشد دهنده است.
نیاز ما به امام مهمترین نیاز در ارتباطات انسانی است. نمیشود جای این نیاز را با محبت و رابطۀ دیگری پر کرد. اگر جای امام را در قلبت به دیگری بدهی؛ مقام امام را در قلبت غصب کردهای و هیچگاه از زندگیات لذت کافی و کامل نخواهی برد.