حسینیه آیت الله حقشناس(ره) - کنترل ذهن در مسیر تقرّب(5) - قسمت اول
اگر کنترل ذهن نداشته باشی، ذهنت خودبهخود بیمار میشود/ چرا اگر خودمان را رها کنیم، خراب میشویم؟ مگر فطرت ما الهی نیست؟!
انسان اگر تربیت نشود، خراب میشود...
انسان اگر تربیت نشود، خراب میشود...
اگر قدرت کنترل ذهن داشته باشی...
آیا این جناحبندیِ موجود در جامعۀ ما حقیقی است؟!/ دوقطبیِ اصیل و حقیقی در جامعۀ ما دوقطبیِ «تعقل و توهم» است/ حقیقت انقلاب، چیزی جز برخورد عقلانی با منافع بشری نیست
وجود «دوقطبیِ سیاسیِ کاذب» موجب انتخاب افراد ضعیف و سودجو میشود/ جناحبندی سیاسیِ کاذب، بدتر از دیکتاتوری و مانع شایستهسالاری است/ دشمنان هم در داغکردن دعوای اصلاحطلب و اصولگرا نقش داشتهاند/ بخش حداقلیِ فتنۀ 88 میدانستند تقلب نشده؛ میخواستند بازی را بههم بزنند!/ قشر گستردهای از مردم دربارۀ انقلاب، دچار سوءتفاهم شدهاند
دین میگوید «علاقههایت را تغییر بده» نه اینکه صرفاً بگوید...
با هر عبادت و کار خیری انسان میتواند خود را فریب بدهد، با هر خصلت خوبی انسان میتواند گول بخورد که آدم خوبی است و به مقصد رسیده است، مهمترین عامل اشتباهات آدمهای خوب همینجور خودشیفتگیهاست، ما نباید کسی را در خودشیفتگی کمک کنیم.
خدا از انسان یک درخواست بیشتر ندارد و آن اینکه انسان خودش را برای لحظۀ دیدار با خدا سالم و لایق نگه دارد. چون بالاترین لذت برای انسان ملاقات خود خداوند است؛ ما باید با عبور سالم از کنار چیزهای کمارزش و بیارزش؛ بیشترین لیاقت را برای بالاترین سطح از ملاقات با خدا پیدا کنیم.
فقط راه رسیدن به خدا مستقیم است و انگار بقیه راهها غیرمستقیم هستند. برای رسیدن به ثروت باید انفاق کنی، برای رسیدن به بزرگی باید کوچکی کنی، برای رسیدن به راحتی باید سختیها را تحمل کنی، برای رسیدن به امنیت باید جهاد کنی، و برای رسیدن به منافع خودت باید به فکر منافع دیگران باشی.
دوستداشتنیترین آرزوها، دستنیافتنیترین آنهاست. زندگی سرابی برای آرزوهای انسان است و هر لحظه انسان را از آرزوهایش دورتر میکند. مگر آنکه فقط یک آرزو داشته باشی و آن ملاقات خدا باشد. در این صورت احساس میکنی هر لحظه به آرزویت نزدیکتر میشوی و خوشبختترین انسان هستی.