پناهیان: این تفکر اشتباه است که «نباید تاجرپیشه باشیم»؛ این نوعی عافیت‌طلبی است! در جامعۀ ما مردم نوعاً در تجارت ریسک‌پذیر نیستند؛ مهمترین عارضۀ فرهنگی و نتیجۀ شوم آن هم در زندگی مردم «اسراف» است. متاسفانه ما یکی از اسراف‌کارترین ملت‌های دنیا هستیم.
انقلابی‌گری با مصلحت‌اندیشی چه تعارضی دارد که جوانان نباید مصلحت را بشناسند و یا مسئولین بخواهند تنها به مصلحت‌اندیشی رو بیاورند و از انقلابی‌گری فاصله بگیرند؟ این‌گونه حرف‌ها عوام‌زدگی و سطحی‌نگری است. مصلحت اگر صحیح و بجا باشد، تمام جوانان انقلابی باید آن را بشناسند و پاس بدارند، انقلابی‌گری هم اگر به مصلحت است که هست، تمام مسئولین باید انقلابی باشند، و الا در دام ضد‌انقلاب می‌افتند.
معمولا بعد از نمازهای جماعت، طبق روایت، آیه «اِنَّ اللَّهَ وَ مَلائِکَتَهُ یُصَلُّونَ عَلَى النَّبِیِ ...»(احزاب،56) خوانده می‌شود و مردم بعد از آن، بر پیامبر و اهل‌بیتش صلوات می‌فرستند. گویی این آیه می‌خواهد فلسفه صلوات فرستادن را یادآوری کند
پناهیان: کسی که زندگی خودش، بلکه احساسات و عواطف و افکار خودش را مدیریت می‌کند و در همۀ این مراحل با برنامه‌ریزی پیش می‌رود، طبیعتاً «رفتار» خودش را هم مدیریت می‌کند. چنین انسانی حتماً در مدیریت خودش «محاسبه» را خواهد داشت.
بعضی‌ها می‌روند غرب را نگاه می‌کنند، می‌گویند این‌ها چقدر منظم هستند و حسرتشان را می‌خورد. اگر در فرآیند منظم شدن آن‌ها وحشی شدن پلیس نقش داشته و از سر ترس و ضعف و و از سر زبونی شهوت‌رانی، نه از سر انسانیت، نظم را رعایت می‌کند، بازهم نظمش، ارزش دارد؟
این ادب نماز است؛ حتی اگر گناهی نکرده باشی!
